ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ: Μουσκεμένη μάσκαρα

• Της Πόπης Διαμαντάκου, ΤΑ ΝΕΑ: Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2009

• Ο πολιτισμός μας έχει μάθει να σεβόμαστε το πένθος. Και τους νεκρούς. Όχι όμως η τηλεόραση. Εδώ ο πόνος γίνεται προϊόν, το δάκρυ ποσοστά τηλεθέασης και αν κάποιος φεύγει από τη ζωή θεαματικά, γίνεται «άγιος»

O πόνος πάντα πουλούσε. Και προ τηλεόρασης. Η μεγάλη περιπέτεια των σύγχρονων καιρών είναι η ανάδυση στη δημόσια σκηνή των κατατρεγμένων και πονεμένων. Και η μετατροπή τους σε ήρωες. Αρκεί να εκθέσει τον πόνο του. Μπροστά στις κάμερες. Αν μάλιστα, ένα άψογο στάιλινγκ υπογραμμίζει την ομορφιά και τη χάρη εκείνου που πονάει γιατί πενθεί, για παράδειγμα, τότε η εκτυφλωτική αντίθεση με τον θάνατο κάνει τον πόνο ακόμη πιο φωτογενή. Ακριβώς όπως συνέβη με την εμφάνιση της Αγγελικής Ηλιάδη στης Τατιάνας.

Την αποθέωσε η σκηνοθεσία μιας εκπομπής με στόχο την κατανάλωση του πένθους της σαν απογευματινό τηλε-έδεσμα. Γιατί ως τέτοιο προβλήθηκε το δράμα μιας γυναίκας που έχασε τον καλό της με τραγικό τρόπο, μιας μάνας που μεγαλώνει ορφανό. Πόσες μανάδες χαροκαμένες έχουν ζήσει το ίδιο. Πόσα παιδιά θυμούνται τέτοιες στιγμές! Στην ανακουφιστική αίσθηση ότι ο πόνος δεν κάνει διακρίσεις στηρίζει την αθώωσή της η τηλεόραση αυτού του είδους. Στην πραγματικότητα όμως, είναι η τηλεόραση που πολτοποιεί κάτω από την ένταση του συναισθήματος κάθε αξία, κάθε λογική και σύνεση. Ο πόνος εξισώνει τους πάντες και εξαγνίζει. Γι΄ αυτό και λατρεύονται στην εποχή μας τα θύματα.

Δεν έχει σημασία τίνος θύμα και για ποιον λόγο. Αρκεί να προσφέρει συγκίνηση με την αφήγηση των βασάνων του on camera. Αυτήν τη φορά, στης Τατιάνας ήταν μια νεαρή αοιδός, που έχει προσφέρει εδώ και χρόνια με τη ζωή της άφθονο υλικό στα μεσημεριανάδικα σαλονάκια. Αυτά της έχουν απονείμει την ιδιότητα του θύματος. Θύμα των γονιών της, θύμα της ζωής και των γκάνγκστερ που «έφαγαν» τον αγαπημένο της.

Είχε τίποτε άλλο να πει; Τίποτε απολύτως. Πρόσφερε απλώς στον φακό τη φιγούρα της τυλιγμένη στο φέγγος του πένθους. Με την Τατιάνα να ενισχύει την σκηνοθεσία του πόνου αγκαλιάζοντας κάθε τόσο την πονεμένη καλεσμένη της, σφιχτά, σαν αδελφή. Και οι δυο τους άψογα μακιγιαρισμένες και ντυμένες, γιατί ο πόνοςπόνος, αλλά και η ελληνική τηλεόραση θέλει την ψευτογκλαμουριά της. Άλλωστε το δάκρυ που πέφτει πάνω από πέντε στρώσεις μάσκαρα κάνει περισσότερο εφέ.

Με όλο τον σεβασμό προς τον πραγματικό πόνο της απώλειας, τον οποίο ουδείς αμφισβητεί ότι αισθάνονται οι οικείοι εκείνων που φεύγουν από τη ζωή, η τηλεοπτική έκθεση των συναισθημάτων τους δεν αποτελεί παρά σόου.

Και μάλιστα, είναι τέτοια η δύναμη του συναισθήματος που γίνεται θέαμα, ώστε χάνουν οι λέξεις τα νοήματά τους και οι έννοιες το περιεχόμενό τους. Ο παραβάτης για παράδειγμα δεν είναι πια ένας παραστρατημένος, αλλά ένας αγαπημένος που χάθηκε όπως δισεκατομμύρια άλλοι, ένα θύμα που αγιοποιήθηκε από την τηλεόραση. Παράδειγμα η περίπτωση Σεργιανόπουλου που με αφορμή τη δίκη για τη δολοφονία του επανέρχεται με δακρύβρεχτα βίντεο για να προσδώσει σε πλήθος εκπομπών την πινελιά της «συγκίνησης».

Το γνωρίζουμε πλέον, ότι ο πόνος των άλλων πουλάει. Σε όποια συσκευασία κι αν προσφερθεί στο φιλοθέαμον είναι βέβαιο ότι θα καταναλωθεί με κανιβαλικούς αυτοματισμούς.
Πόσο χειρότερα πια;

Όσο για τη λάμψη του «θύματος» είναι ιερή όταν φωτίζει τον σταρπαρουσιαστή που θα καταφέρει να το έχει στον καναπέ του. Εξ ου και η εισαγωγική εμφάνιση της Τατιάνας, λίγο πριν ξεκινήσει το σόου «πένθος της Ηλιάδη», είχε την αυταρέσκεια εκείνου που θεωρεί ότι πετυχαίνει «λαβράκια». Μπήκε με ύφος αρτίστας στο πλατό, στάθηκε μπροστά σε κοινό, δυστυχώς πιτσιρικάδων, που χτυπούσαν παλαμάκια σαν κλακαδόροι πολιτευτή. Κατόπιν επιδόθηκε σε ένα λογύδριο περί δύσκολης χρονιάς και κρίσης. Άσχετο. Ή μήπως σχετικό με την εκπομπή των δακρύων που ακολούθησε, σαν προμήνυμα ίσως, των χειρότερων που θα ακολουθήσουν αυτήν τη χρονιά; Πόσο χειρότερα πια;

 

ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ: Δίχως μέτρο και αιδώ

• Της Πόπης Διαμαντάκου, ΤΑ ΝΕΑ: Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2009

• Η αγωνία του ανταγωνισμού κάνει φαίνεται και τους πιο έμπειρους να χάνουν κάθε αίσθηση του πού βρίσκονται, όπως το έπαθε και η εθνική πρωινατζού

Αγωνία αποπνέει η φετινή τηλεόραση και τρόμο. Γιατί μόνον αυτός ο εξοντωτικός συνδυασμός μπορεί να οδηγήσει έναν άνθρωπο είτε να μην καταλαβαίνει πού βρίσκεται είτε να βγάζει τον χειρότερο εαυτό του.

Δεν ξέρουμε τι από τα δύο ακριβώς έπαθε η Ελένη Μενεγάκη, πάντως εμφανίστηκε στην πρεμιέρα της με το σουτιέν σε πλήρη θέα, ξεπερνώντας κάθε όριο κακογουστιάς και φτήνιας. Οι ράντες και μέρος του εν λόγω εσωρούχου, όχι απλώς φαίνονταν, από ένα λάθος, μια απροσεξία, αλλά τονίζονταν επιπλέον, καθώς αναδύονταν με προκλητική χυδαιότητα από το στράπλες ντεκολτέ του φουστανιού.

Η εικόνα έμοιαζε με εκείνη γυναίκας που μόλις σηκώθηκε από το κρεβάτι έπειτα από ερωτική δραστηριότητα και δεν χρειάζεται να ντυθεί κανονικά ή δεν προλαβαίνει γιατί θα ξαναγδυθεί αμέσως. Αν στόχος ήταν να λιγώσουν τα απανταχού κα-ψι-μι και τίποτε γυμνασιόπαιδες που έκαναν κοπάνα, ήταν πετυχημένο το ενδυματολογικό σόου, αν όμως εξακολουθεί η Ελένη Μενεγάκη να απευθύνεται στις Ελληνίδες νοικοκυρές, είναι τουλάχιστον προσβλητικό να θεωρεί ότι το να βγει ντυμένη κανονικά, προσεγμένη και κόσμια, τους πέφτει πολύ.

Σαν να ΄χει χάσει όμως την επαφή της με την πραγματικότητα, γιατί δεν έφτανε η φιγούρα με το εσώρουχο, συνέχισε την επίδειξη αφασίας, όταν κάποιος από τους συνεργάτες της ανέφερε το Νταχάου. «Τι μου λέει αυτό το Νταχάου… Τι μου λέει να δεις», λέει με ύφος αδαούς Λολίτας, που τόσο έχει πουλήσει στην καριέρα της. «Κάτι κακό μου λέει, κάτι κακό έγινε εκεί». Μα φυσικά, σκασίλα της για το Νταχάου, που είναι συνώνυμο της φρίκης. Μπορεί να παίζει ακόμη και με τις αγριότερες μνήμες. Να παριστάνει ότι αγνοεί τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Γιατί το χειρότερο είναι ότι το κάνει επίτηδες. «Κάτι κακό», λέει και ξεμπέρδεψε με την ιστορία η μεγαλολολίτα της ελληνικής τηλεόρασης. Δεν υπάρχει ούτε ο στοιχειώδης σεβασμός.

Όλα αυτά σημάδια παρακμής, γιατί αυτό δείχνει η απώλεια του μέτρου. Μια λεπτή γραμμή χωρίζει την αφέλεια από την αναίδεια, την προσπάθεια να ψυχαγωγηθεί ο κόσμος και να αισθανθεί άνετα από την προσβολή, την αγωνία να κάνεις τη διαφορά, που σημαίνει επαγγελματισμό, από τον φόβο ότι θα χάσεις κεκτημένα που οδηγεί σε ακρότητες.

Απέναντι στην Ελένη-σε-κρίση, οι Καραμεροχαριτάτοι έμοιαζαν με ευγενικά πρωτάκια, που έχουν τρακ την πρώτη ημέρα στο σχολείο κι ας τελείωσαν νήπιο και προνήπιο. Άλλωστε αυτό ήθελε να δείξει και το εισαγωγικό τους βίντεο, όπου εμφανίζονται με βρεγμένα τα κοστούμια, με τα οποία έκαναν στο θερινό τρέιλερ της εκπομπής βουτιά στη θάλασσα. Εμφάνιση με διπλό νόημα: ένα μεταφορικό «ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται» και ένα πραγματικό, ότι συνεχίζουν στο ίδιο περίπου είδος εκπομπής που τους έχει συνηθίσει το κοινό τους.

Ακόμη κι έτσι, η πρεμιέρα ήταν κάτι σαν εκπομπή γνωριμίας. Είδαμε τους παλιούς της ζώνης αυτής, όπως η Λίτσα Πατέρα, να «παντρεύονται» με καινούργιους που θα είναι μόνιμοι συνεργάτες, όπως τους σύστησαν, σαν την Εύη Αδάμ, η οποία θα αναλάβει, λέει, να προτείνει ιδέες για ψυχαγωγία. Για να δούμε. Εμφανίστηκε και η «χθεσινή» Βίκυ Καγιά, στον κανονικό της ρόλο, της μοντέλας, για να προωθήσει την εκπομπή που θα παρουσιάζει, το ριάλιτι μοντέλων «Τop model» – να δούμε τι θα κάνουν τόσες «ωραίες» που θα προστεθούν σε αυτές των καλλιστείων, δεν είμαστε δα και τόσο μεγάλη αγορά, πόσες να δουλέψουν στις λιγοστές πασαρέλες και πώς να ζήσουν μόνο από αυτές;

• Η ευγένεια κερδίζει

Από την πρεμιέρα κρατήσαμε το πλατύ χαμόγελο και την ευγένεια των δύο παρουσιαστών- ακόμη και τα αυτονόητα εντύπωση μας κάνουν. Το χειροφίλημα προς τις κυρίες που έμπαιναν στο στούντιο ήταν μια εικόνα που ανέδυε κάτι ξεχασμένο πλην ευχάριστο και καλοδεχούμενο. Πάντα έδειχνε αδυναμία το γυναικείο κοινό σε άνδρες παρουσιαστές που είχαν ευγένεια και έμοιαζαν είτε με το καλόπαιδο της διπλανής πόρτας είτε θα τους άρεσαν για σύζυγοι των θυγατέρων τους ή και για παρέα στην μπιρίμπα το απόγευμα του Σαββάτου. Θα δείξει ο καιρός και για τους Καραμεροχαριτάτους.

 

ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ: Επίθεση βλακείας

• Της Πόπης Διαμαντάκου, ΤΑ ΝΕΑ: Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2009

• Άλλο ελαφριά τηλεόραση για να χαλαρώνει ο τηλεθεατής και άλλο ανόητη, που τον εκνευρίζει

Στους καναπέδες ακροβολισμένη η παρεούλα της κυριακάτικης εκπομπής. Μια ίδια με πάμπολλες άλλες. Παριστάνουν όλοι τους άνετους με απλωμένα χέρια και πόδια σαν φοιτηταριό σε βαριεστημένο αραλίκι. Δείχνουν φωτογραφίες απ΄ τα ταξίδια τους. Γιατί, βεβαίως, είδηση είναι μόνο ο εαυτός τους.

Εις εξ αυτών (Θέμης Γεωργαντάς), είχε επισκεφθεί το Τείχος των Δακρύων στην Ιερουσαλήμ και είχε βγάλει φωτογραφία να χασκογελάει με το χαρακτηριστικό κίπα των Εβραίων. Φωτογραφία ίδια με εκατομμύρια άλλες που συνηθίζουν να βγάζουν οι τουρίστες. Εκεί που τον θαυμάζουν για το μεγάλο κατόρθωμα, πετιέται ο διπλανός, να πει κι αυτός μια εμπειρία, γιατί έτσι πρέπει να κάνουν όλοι, να περάσει και η ώρα. «Εγώ (αχ, με πόση αγάπη προφέρεται!) μονίμως έχω κάποιον πίσω μου σε όλες τις φωτογραφίες και με κοροϊδεύει» (μας νοιάζει;).

«Φθόνος είναι, στο λέω εγώ» τού απαντάει η υποτιθέμενη κεντρική παρουσιάστρια Ναταλία Γερμανού, με συγκρατημένη αυταρέσκεια για το χιούμορ. «Παιδιά, παιδιάαα» πετιέται ετέρα εκ της παρέας, η Σίσυ Χρηστίδου, να πει κι αυτή το δικό της. Στις τηλεπαρεούλες όλοι πρέπει κάτι να λένε συνέχεια, αλλιώς θα χάσουν τον μισθό τους. Και λένε ό,τι τους κατέβει.

Λέει και η Σίσυ για τη μαμά της: «Εμένα η μαμά μου έχει κάτι φωτογραφίες από την εποχή εκείνη, παλιά, να σας δείξω…» και σηκώνεται να παρουσιάσει με λεπτομέρειες τις πόζες. Υπάρχει έστω και ένας που δεν ενδιαφέρεται; Ούτε ένας. Να μη χάσει τη σειρά του ο διπλανός της, τη διακόπτει για να πει διάφορα κοσμοϊστορικά, όπως ότι έπεσε αλεξίπτωτο πάνω σε κάποιον που τραγουδούσε και ένας κύριος που λέγεται Ίαν τάδε χώρισε την καλή του και πούλησε τη ζωή του, δηλαδή σπίτι, αυτοκίνητο και τζετ σκι- τέτοια πρωτάκουστα έκανε!- και επίσης ότι μια 67χρονη σφήνωσε στην τουαλέτα της. Μπερδεύτηκαν τα πόδια της στο χαρτί υγείας, λέει, γλίστρησε στο πατάκι και μετά σφήνωσε. Έμεινε εκεί καμιά εβδομάδα. Σκάει στα γέλια η ομήγυρη, πετιέται και ο νεαρός της παρέας, ο Σάββας (αυτός που έκλαιγε το περασμένο καλοκαίρι αποχαιρετώντας τους τηλεθεατές) να πει κι αυτός κάτι αηδιαστικό, σαν γυμνασιόπαις στη φάση της γουρουνίασης: «Και ξέρεις από πού έπινε νερό η 67χρονη μια βδομάδα», κα κα κα κα, κακαρίζουν όλοι.

Αλλά το καλύτερο το πετάει η Σίσυ, που φωνάζει πάλι στον διπλανό της: «Κοίτα, κοίτα το παπούτσι του Θέμη (Γεωργαντά) πόσο πάει με την μπλούζα σου!! Πόσο σεταρισμένο διδυμάκι είστε… μπράβο!». Τους συνεχάρη, όπως αντιληφθήκαμε, σαν φούστα- μπλούζα. Είναι όλοι τόσο ευχαριστημένοι από τον εαυτό τους άλλωστε! Ναι, ο παρουσιαστής δεν πρέπει να φαίνεται πιο έξυπνος από τον θεατή. Το θέμα είναι πόσο ηλίθιο θεωρούν τον τηλεθεατή τέτοιες εκπομπές. Ουδείς αρνείται ότι η τηλεόραση θέλει τη σαχλαμάρα της. Για να χαλαρώνει το φιλοθέαμον. Αλλά αυτό που συμβαίνει δεν είναι πρόταση «χαλάρωσης», είναι επίθεση βλακείας μέχρι εξοντώσεως και του τελευταίου εγκεφαλικού κυττάρου.

 

Ιδιωτική τηλεόραση: Τα 20 πρώτα έτη είναι τα δύσκολα

Δεν ξέρω αν πρόσφερε όλα όσα είχε υποσχεθεί, αλλά ένα είναι σίγουρο με την ιδιωτική τηλεόραση στην Ελλάδα: μετέτρεψε τους Ελληνες σε φανατικούς της μικρής οθόνης!

Από 184 λεπτά ημερήσιο χρόνο τηλεθέασης το 1991, φθάσαμε το 2008 να προσθέσουμε άλλη μία ώρα: Φθάσαμε στα 252 λεπτά και τίποτε δεν μας σταματάει στην προσπάθεια κατάκτησης νέων κορυφών -πανευρωπαϊκών και παγκοσμίων.

Θα μπορούσαν να τις πανηγυρίζουν φέτος τα ιδιωτικά κανάλια τέτοιες επιδόσεις, αν δεν είχε ενσκήψει η οικονομική κρίση. Εξ ου και αρκούνται σε σεμνές, σεμνότατες υπενθυμίσεις ότι έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο θεαματικό, κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι.

Οσο για το αχόρταγον του έλληνα τηλεθεατή, όπως δείχνει και ο σχετικός πίνακας της AGB, μόλις δύο φορές παρουσίασε έναν μικρούλι λόξυγγα: Το 2000 έπεσε στα 219 λεπτά ημερήσια τηλεθέαση από 227 το 1999 και πρόπερσι διολίσθησε στα 248 λεπτά από 252 το 2006. Σε αμφότερες τις περιπτώσεις, πάντως, αναγνωρίσαμε το λάθος μας και επιστρέψαμε με πίστη και αγάπη στον καναπέ.

Ενδιαφέρον από την άλλη παρουσιάζει το γεγονός ότι στον πίνακα με τις υψηλότερες θεαματικότητες όλων των εποχών πρέπει να πάμε στην έβδομη θέση για να βρούμε γεγονός (Ελλάδα-Αλβανία, ποδόσφαιρο, το 2005 από το Mega) που κάλυψε η ιδιωτική τηλεόραση. Και να κατεβούμε λίγο πιο κάτω στη θέση 9 (επεισόδιο του «Αλ τσαντίρι Νιουζ», τον Φεβρουάριο του 2008) για πρόγραμμα που δεν έχει σχέση με τον αθλητισμό ή τη Γιουροβίζιον.

Οσο για τις θεαματικότητες των καναλιών, ορίστε μερικά συμπεράσματα:

* Το χειρότερο άθροισμα της ΕΤ1 με ΕΤ2 ή ΝΕΤ εμφανίσθηκε το 1995, όταν τα δύο κρατικά κανάλια πήγαν πακέτο μόλις στο 7,9%. Εκτοτε ακολουθούν ανοδική εν γένει πορεία, με καλύτερη σεζόν εκείνη του 2006, οπότε έφτασαν το 14,1%.

* Η ΕΤ3, από την πλευρά της, ανεβαίνει διαρκώς και πέρυσι κατέκτησε το σχετικώς ταπεινό (αλλά τριπλάσιο σχεδόν σε σχέση με την επίδοσή της του 2000) 3,4%.

* Το Mega έδειξε να τα μπλέκει το 2004 όταν έπεσε στο 16,9%, αλλά ανέκαμψε και έκτοτε κρατιέται σταθερά πάνω από 18% στις προτιμήσεις των τηλεθεατών.

* Ο Antenna κυριάρχησε στη δεκαετία του ’90, πήγε καλά και στην τρέχουσα δεκαετία, αλλά τα δύο τελευταία έτη χάνει έδαφος.

* Ο πόλος Σκάι/Alpha λειτούργησε από άποψη θεαματικότητας, όχι όμως και από άποψη εσόδων, γεγονός που επέτρεψε στους Γερμανούς του RTL να μπουν στο παιχνίδι και να δοκιμαστούν.

* Το Star χάνει σταθερά μικρούτσικα κομμάτια θεαματικότητας. Λόγω στόχευσης, όμως, αποκλειστικά και μόνο στις νεαρές ηλικίες, κερδίζει σε λεφτά ανεξαρτήτως αν υποχωρεί το κύρος του.

* Το Alter μετά από το μάλλον προβληματικό 2006, ξανανέβηκε πάνω από το 10%, διεκδικώντας μια κάποια θέση στον ήλιο.

* Ο νέος Σκάι ξεκίνησε πέρυσι ελπιδοφόρα, και τώρα με τον καινούριο του αθλητικό προσανατολισμό στοχεύει αρκετά πιο ψηλά.

(Η κάλυψη της έρευνας της AGB αφορά την Αθήνα ώς τον Δεκέμβριο του 1990, την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη από τον Ιανουάριο του 1991 ώς τις 15 Νοεμβρίου του 1992, την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και αστικές περιοχές με 10.000 και άνω νοικοκυριά από 16 Νοεμβρίου 1992 έως 30 Απριλίου 2000, ηπειρωτική Ελλάδα και Κρήτη από 1 Μαΐου 2000 έως 14 Σεπτεμβρίου 2008 και πανελλαδικά από 15 Σεπτεμβρίου 2008).

• Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2009

 

Μέσα & media

• Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΞΑΝΘΑΚΗ

• Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2009

Η ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ κυκλοφορίας αυτής; Οπως όλα δείχνουν, στις 15 Νοεμβρίου θα αναρτηθεί στα περίπτερα το πρώτο φύλλο του υπό (επαν)έκδοση «Ελεύθερου Τύπου».

«Courrier International»: Η έκδοση. Με αφιέρωμα στην αριστερά και στις γερμανικές εκλογές σήμερα. Επιμένουν, μάλιστα, οι νέοι ιδιοκτήτες Δ. Μπενέκος και Αλ. Σκαναβής ότι στόχος τους είναι να βγει στο εγγύς μέλλον και μια σεμνή και συμμαζεμένη ημερήσια εκδοχή της εφημερίδας. Πώς θα το καταφέρουν αυτό δεν ξέρω, αλλά γνωρίζω ότι ψάχνουν εκτός από συντάκτες (ύλης και όχι μόνο) και για κτίριο γραφείων του εντύπου. Υποψήφια προς αγοράν είναι ένα στη λεωφόρο Μεσογείων και ένα κοντά στην οδό Μάρνη, αρκεί να πέσουν οι τιμές σε λογικά επίπεδα. Διότι για την ώρα κυμαίνονται πάνω και απ’ το τίμημα αγοράς του τίτλου.

ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ θα κυκλοφορήσουν τα «Επίκαιρα» που έχουν περάσει στην ιδιοκτησία των εκδόσεων Λιβάνη. Οι πληροφορίες μιλούν για «καθαρόαιμο» πολιτικό περιοδικό με αρθρογραφία, ρεπορτάζ και συνεντεύξεις. Ανάμεσα σ’ αυτούς που θα γράφουν και ο Κώστας Λαλιώτης.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ για δύο δημοσιογράφους που θα ήθελαν να πάνε στη θέση του προέδρου της ΕΡΤ σε περίπτωση νίκης του ΠΑΣΟΚ. Ο πρώτος δεν διαθέτει τα τυπικά προσόντα που απαιτεί η θέση, ο δεύτερος συνεργάστηκε με το ραδιόφωνο, αλλά δεν άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις.

ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ αυτής; Control τη λένε την τηλεοπτική σχολή που ετοίμασε ο Σταμάτης Μαλέλης, μια σχολή που, όπως λέει και ο ίδιος, δεν θα βγάζει ρεπόρτερ, αλλά «τηλεορασάνθρωπους». Αυτό φαίνεται και απ’ το πρόγραμμα σπουδών της, που περιλαμβάνει τηλεοπτική έρευνα, διαχείριση τηλεοπτικού υλικού, δημοσιογραφικό μοντάζ, ορθοφωνία, παρουσίαση, στήσιμο εκπομπών, οργάνωση παραγωγής, ιστορία του θεάματος, σενάριο, δραματουργία έως και programming. Στους διδάσκοντες καταγράφονται μεταξύ άλλων οι Σωτήρης Χατζάκης, Βασίλης Σπηλιόπουλος, Κυριάκος Ντούμος και Ιάσων Τριανταφυλλίδης. Η σχολή θα στεγαστεί στο κτίριο του Star Channel και οι σπουδές θα ολοκληρώνονται σε τρία εξάμηνα. Τα μαθήματα αρχίζουν στις 21 Οκτωβρίου, ενώ οι αιτήσεις έχουν ήδη φθάσει τις 170 για μόλις 50 θέσεις.

ΣΥΝΝΕΦΟ πάει το κουτσομπολιό στους διαδρόμους του Ραδιομεγάρου, καθώς όλοι ετοιμάζονται για τις εκλογές και τις μετεκλογικές αλλαγές. Δεν είναι λίγοι όσοι θεωρούν δεδομένη την επιστροφή τους στην Αγία Παρασκευή, είτε πέτυχαν είτε απέτυχαν στο προηγούμενο πέρασμά τους. Αλλά το μεγάλο κόλπο δεν θα παιχτεί σε απλές θέσεις και θεσούλες. Το μεγάλο κόλπο μάλλον θα αφορά εταιρεία θυγατρική της ΕΡΤ, η οποία προτείνεται να στηθεί για να βάζει σε τάξη τις εμπορικές χρήσεις, να πουλάει το ψηφιοποιημένο αρχείο, να διαχειρίζεται, τέλος πάντων, κερδοφόρες υποθέσεις, να βγάζει λεφτά και να είναι όλοι ευχαριστημένοι. Ολοι εντελώς; Εξαρτάται από ποια μεριά το βλέπει κανείς και σε ποια ομάδα πίεσης ανήκει…

ΣΤΗ ΜΙΧΑΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ρωτούν αν η ανταλλαγή μετοχών μεταξύ ΔΟΛ και Ρέστη άρχισε με την «Εξέδρα» και τον Arrena FM. Την ίδια ώρα το ψάχνουν το θέμα στην «Ιριδα» οι λογιστές και όταν τελειώσουν τη δουλειά τους και δώσουν το ραπόρτο, αναμένεται να κλείσει η συμφωνία. Οσο για την τύχη του Στέργιου Νέζη, διαφαίνεται ότι πρόθεση της επιχείρησης είναι να συνεχίσει στον ΔΟΛ και μετά τη λήξη του συμβολαίου του στις 30 του μηνός. Σε ποια θέση και με ποιες αρμοδιότητες, όμως;

ΜΟΝΟ ΟΙ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ βγήκαν κερδισμένες τον περασμένο Αύγουστο στη διαφημιστική αγορά. Συνολικά καταγράφηκε πτώση 10,08%, με σημαντικότερη κάθοδο εκείνη των καναλιών (26,42%). Ακολούθησαν τα ραδιόφωνα (21,61%) και τα περιοδικά (13,32%), ενώ οι εφημερίδες εμφάνισαν άνοδο 20,18%. Αλλά ο Αύγουστος, ως γνωστόν, είναι ψόφιος μήνας, οπότε καλό είναι να μη βγάζουμε πρόωρα συμπεράσματα.

 

Κυκλοφορίες κυριακάτικων εφημερίδων

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ κυκλοφορίες κυριακάτικων εφημερίδων στις 20 Σεπτεμβρίου:

«Πρώτο Θέμα»: 202.400 (από 166.800 στις 13/9),

«Βήμα»: 184.160 (160.410),

«Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία»: 157.480 (170.750),

«Καθημερινή»: 135.690 (156.150),

«Εθνος»: 111.240 (119.250),

«Real News»: 100.650 (98.780),

«Ριζοσπάστης»: 43.050 (40.760),

«Espresso»: 34.550 (29.480),

«Αδέσμευτος Τύπος»: 16.050 (15.470),

«Απογευματινή»: 11.360 (11.700).

 

Μεξικό: Ένοπλοι δολοφόνησαν δημοσιογράφο μέσα στο γραφείο του

• Ο δημοσιογράφος δέχθηκε καταιγισμό πυροβολισμών μπροστά στους συναδέλφους του, ενώ οι δράστες της επίθεσης διέφυγαν.

Ένοπλοι που πιστεύεται ότι ήταν μέλη συμμορίας που αναλαμβάνει χτυπήματα για λογαριασμό λαθρεμπόρων ναρκωτικών, εισέβαλαν σε ραδιοφωνικό σταθμό στην πολιτεία Τσιουάουα και δολοφόνησαν εν ψυχρώ ένα δημοσιογράφο, μπροστά στους συναδέλφους του.

Οι ένοπλοι δολοφόνησαν τον 44χρονο Νορμπέρτο Μιράντα, τον οποίο πυροβόλησαν πολλές φορές, στον ραδιοσταθμό όπου εργαζόταν, στην πόλη Νουέβο Κάσας Γράντες, το βράδυ της Τετάρτης.

«Η σορός του βρέθηκε διάτρητη από σφαίρες στα γραφεία του ραδιοσταθμού», δήλωσε ο εκπρόσωπος του γενικού εισαγγελέα της πολιτείας Τσιουάουα, Βλάντιμιρ Τουέσι, αποφεύγοντας να δημοσιοποιήσει λεπτομέρειες της επίθεσης.

Η εφημερίδα El Diario γράφει ότι ο Μιράντα, που ήταν πολύ γνωστός δημοσιογράφος στην πολιτεία, είχε κάνει προσφάτως ρεπορτάζ για τη βία λόγω της δράσης των λαθρεμπόρων ναρκωτικών.

Από το 2006 τουλάχιστον 15 δημοσιογράφοι έχουν δολοφονηθεί στο Μεξικό, που θεωρείται η πιο επικίνδυνη χώρα, διεθνώς, για τους ανθρώπους του Τύπου, σύμφωνα με την Επιτροπή για την Προστασία των Δημοσιογράφων, μία οργάνωση που εδρεύει στις Ηνωμένες Πολιτείες.

http://www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

 

ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΚΔΟΤΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «SPORTIME»

Σε ποινή φυλάκισης 4 μηνών, εξαγοράσιμη, και χρηματική ποινή 5.000 ευρώ για μη καταβολή δεδουλευμένων αποδοχών καταδικάστηκε ο πρώην εκδότης της εφημερίδας «SPORTIME» Κωνσταντίνος Κυριακόπουλος από το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών, ύστερα από μήνυση, που είχαν υποβάλει, με την υποστήριξη της ΕΣΗΕΑ, οι εργαζόμενοι συνάδελφοι στην εφημερίδα.

Κατά την ακροαματική διαδικασία κατέθεσαν, ως μάρτυρες κατηγορίας, οι συνάδελφοι που εργάζονταν στην εφημερίδα και για την ΕΣΗΕΑ κατέθεσε το μέλος του Δ.Σ. Χρήστος Κυρίτσης.

Πρόκειται για μια ακόμη ιδιαίτερα σημαντική απόφαση κατά εργοδότη, καθώς οι δημοσιογράφοι βρίσκονται κάθε μέρα αντιμέτωποι με την ιδιοκτησία των ΜΜΕ και των ημετέρων τους, που στοχεύουν στην ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και, μάλιστα, σε μια περίοδο κρίσης, η οποία από την εργοδοσία χρησιμοποιείται ως άλλοθι για τη μη εκπλήρωση των υποχρεώσεών τους προς τους εργαζόμενους.

Κατά του ίδιου εκδότη Κ. Κυριακόπουλου έχει υποβληθεί, για τον ίδιο λόγο, της μη καταβολής δεδουλευμένων, μήνυση και εκ μέρους των συναδέλφων της «ΑΘΛΗΤΙΚΗΣ ΗΧΟΥΣ», ενώ στις 30 Οκτωβρίου 2009 εκδικάζεται και η αγωγή στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών.

 

ΠΡΟΤΑΣΗ: Με κλήρωση οι δημοσιογράφοι

Να επιλέγονται οι δημοσιογράφοι που θα συμμετέχουν στα ντιμπέιτ με κλήρωση από την ΕΣΗΕΑ είχε προτείνει (τον Αύγουστο του 2007, πριν από τις τότε πρόωρες εκλογές) ο συνάδελφος Γιάννης Κανελλάκης.

Η πρότασή του, την οποία συνυπέγραφαν και άλλοι δημοσιογράφοι, εξετάστηκε τότε από το διοικητικό συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ και εγκρίθηκε ομόφωνα.

Σε νέα επιστολή του, μετά τις τελευταίες εξελίξεις με την περιβόητη αποψινή τηλεμαχία, ο Γ. Κανελλάκης σημειώνει: «Με λύπη μου διαπιστώνω ότι στα επικείμενα ντιμπέιτ εν όψει εθνικών εκλογών, η διαδικασία επιλογής δημοσιογράφων παραμένει η ίδια, που σημαίνει ότι για μία ακόμα φορά αποφάσεις του δ.σ. της ΕΣΗΕΑ δυστυχώς δεν εφαρμόζονται». Ο συνάδελφος μάλιστα ζητεί από τον σημερινό συμβούλιο (που δεν έχει καταφέρει να εκλέξει προεδρείο) να απαντήσει «στο εύλογο ερώτημά μου, για ποιο λόγο η επιλογή των δημοσιογράφων στο ντιμπέιτ δεν γίνεται με κλήρωση από το σωματείο μας, ώστε να διασφαλίζεται πλήρως η αντικειμενική, αδέσμευτη και ανεξάρτητη πληροφόρηση του πολίτη, όπως πολλοί συνάδελφοι επισημαίνουν».

• Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2009

 

Φημολογία για (μελλοντική) συγχώνευση ΔΟΛ – ΠΗΓΑΣΟΥ

• Εντείνεται κατά το τελευταίο χρονικό διάστημα η φημολογία, η οποία κυρίως απορρέει από την εκτίναξη των μετοχών των εταιρειών media στο ταμπλό του Χρηματιστηρίου, ότι αργά ή γρήγορα ΔΟΛ και ΠΗΓΑΣΟΣ θα (πρέπει να) συγχωνευθούν.

Η φημολογία αυτή που εσχάτως κυριαρχεί στη Σοφοκλέους στηρίζεται μεταξύ άλλων και σε εκτιμήσεις μεγάλων τραπεζιτών, οι οποίοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συνδέονται με τα ισχυρά συγκροτήματα. Ο τραπεζίτες λοιπόν εκτιμούν ότι η συγχώνευση μεταξύ των εκδοτικών ομίλων Λαμπράκη – Ψυχάρη- Ρέστη από τη μία και Μπόμπολα – Λαυρεντιάδη από την άλλη εκ των πραγμάτων κρίνεται επιβεβλημένη και οι βασικοί μέτοχοι των δύο συγκροτημάτων θα εξαναγκαστούν πιθανώς σε δεύτερη χρονική στιγμή να συμπράξουν τις δυνάμεις τους.
Οι εκτιμήσεις και η φημολογία περί μελλοντικών σχεδίων συγχώνευσης συνδέεται αναμφίβολα τόσο με την άνοδο των μετοχών στο ταμπλό του Χρηματιστηρίου όσο και με τις κινήσεις (αγορές) δύο μεγαλοεπιχειρηματιών, οι οποίοι αναπτύσσουν έντονα την παρουσία τους στα media το τελευταίο διάστημα.

• Γιατί αυξάνει τα ποσοστά του ο Β. Ρέστης

Ο εφοπλιστής Β. Ρέστης, όπως και επίσημα ανακοινώνει, αυξάνει συνεχώς τα ποσοστά του στον ΔΟΛ. Η δε παρουσία του γίνεται ολοένα και πιο «επίσημη» συμμετέχοντας σε Δ.Σ. αλλά και στη λήψη κρίσιμων αποφάσεων, καθώς και χρηματοδοτήσεων προς το Συγκρότημα, όπως κρίνεται η απόκτηση του 49% του Travel Plan.
Ο κ. Ρέστης, όπως λένε οι πληροφορίες, δεν αγοράζει μετοχές μόνο ο ίδιος, αλλά και δύο-τρία φιλικά του πρόσωπα, εβραϊκής όπως λέγεται καταγωγής, καθώς και η αδερφή του. Και πιθανολογείται ότι συνολικά μέσω όλων αυτών ελέγχει σήμερα γύρω στο 28%-30% του ΔΟΛ, όσο δηλαδή ελέγχει και ο Σταύρος Ψυχάρης. Οι καλά γνωρίζοντες μάλιστα λένε ότι ο κ. Ρέστης, για να μην υπάρχουν «διαρροές», δεν αγοράζει μετοχές του ΔΟΛ μόνο μέσα από τα δύο χρηματιστηριακά γραφεία με τα οποία συνεργαζόταν, αλλά και από άλλα. Ενώ επίσης λέγεται, χωρίς να επιβεβαιώνεται, ότι ο Στ. Ψυχάρης σε φιλική του παρέα το καλοκαίρι έλεγε ότι «εάν ο ΔΟΛ χρειαστεί αύξηση κεφαλαίου, δεν θα συμμετάσχω». Εάν η φράση τούτη είναι αληθής, στην πράξη σημαίνει ότι οι αγορές Ρέστη έχουν την πλήρη συγκατάθεση τόσο του κ. Ψυχάρη όσο και του κ. Λαμπράκη και ότι εντέλει ο μεγαλοεφοπλιστής αργά ή γρήγορα «παίρνει το μαγαζί». Η άποψη αυτή φαίνεται να επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι ο κ. Ρέστης, έστω μεμονωμένα, λειτουργεί προς όφελος του «μαγαζιού». Δηλαδή ο εφοπλιστής απέκτησε από τον Θόδωρο και τη Γιάννα Αγγελοπούλου τον City FM, ο οποίος όπως αποδεικνύεται στην πράξη θα λειτουργήσει για λογαριασμό του ΔΟΛ, καθώς στελεχώνεται με αρθρογράφους, δημοσιογράφους και αναλυτές του «Βήματος» και των «Νέων» (βλέπε σχετική διαφήμιση) και μόνον ραδιοφωνικούς παραγωγούς από το MTV.

• Γιατί μπαίνει στην ΙΡΙΔΑ ο Λ. Λαυρεντιάδης

Από την άλλη πλευρά, ο επιχειρηματίας κ. Λαυρέντης Λαυρεντιάδης έχει αποκτήσει μία σοβαρή μετοχική θέση στον ΠΗΓΑΣΟ του ομίλου Μπόμπολα της τάξης περίπου του 12%-13%, ενώ οι πληροφορίες τον φέρουν να αποκτά το 34% της Ιριδας, του κοινού δηλαδή τυπογραφείου των δύο μεγάλων εκδοτικών συγκροτημάτων. Και η παρουσία ενός τρίτου κοινής αποδοχής ανάμεσα στους δύο, δηλαδή του κ. Λαυρεντιάδη ανάμεσα στους κ Λαμπράκη και Μπόμπολα αποκτά σημειολογικό ενδιαφέρον. Βεβαίως, θα μπορούσε να πει κανείς ότι η μετοχική του παρουσία αποτελεί μία έμμεση χρηματοδότηση. Ωστόσο, είναι μόνον έτσι ή έχει ανοίξει άραγε το παιχνίδι;

• Τι λέει η πιάτσα

Στην αγορά, όπου τα πάντα μεγαλοποιούνται και τα πάντα προεξοφλούνται, χωρίς κατ’ ανάγκη να συμβούν ποτέ, αρχίζει να κερδίζει έδαφος η άποψη ότι ο κ. Ρέστης από τη μία και ο κ. Λαυρεντιάδης από την άλλη έχουν αποκτήσει μετοχικές θέσεις ενόψει μίας μελλοντικής συγχώνευσης των δύο μεγάλων εκδοτικών συγκροτημάτων και των θυγατρικών τους, όπως είναι το εργοστάσιο εκτυπώσεων Ιρις. Μία συγχώνευση που θα άλλαζε τα δεδομένα, καθώς σε αυτή θα περιλαμβανόταν και ο ισχυρότερος τηλεοπτικός σταθμός της χώρας, το MEGA.

Η πλευρά Ψυχάρη και η πλευρά Μπόμπολα

Ορισμένοι στην αγορά υποστηρίζουν ότι όλο αυτό το σχέδιο που αναπτύσσεται περί συγχώνευσης των δύο μεγάλων συγκροτημάτων είτε αποτελεί μύχιους πόθους κάποιων εκ των συμμετεχόντων οι οποίοι θέλουν πρώτον να υποδηλώσουν προς τη νέα κυβέρνηση (το ΠΑΣΟΚ και τον Γ. Παπανδρέου δηλαδή) θέση, ρόλο και επιρροή και δεύτερον πράγματι να καταστούν πανίσχυροι σε επίπεδο παρέμβασης και διαμόρφωσης της κοινής γνώμης. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι η καλύτερη «ασπίδα» για τους επιχειρηματίες απέναντι σε νέα κυβερνητικά σχήματα είναι τα media.
Από την πλευρά Μπόμπολα πάντως διαβεβαιώνεται κατηγορηματικά ότι ούτε σκέφτονται, ούτε πρόκειται να σκεφτούν το ενδεχόμενο οποιασδήποτε συγχώνευσης.

http://www.axiaplus.gr