ΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕΝΩΣ πιο θερμό ήταν το κλίμα στη δεύτερη συνάντηση του Γιώργου Μπόμπολα με τους επικεφαλής του «Πρώτου Θέματος». Τουλάχιστον δεν ακούστηκαν εκφράσεις που να αφορούν παντελόνια και όσους τα φοράνε, οι οποίες είχαν ηλεκτρίσει την ατμόσφαιρα την πρώτη φορά.
Η ατμόσφαιρα βέβαια είχε ήδη φορτιστεί από τη δημόσια δήλωση, ενώπιον 200 εργαζομένων, «αυτά να πάνε να τα κάνουν στη δικιά τους την εφημερίδα, εκεί, στη βήτα εθνική»! Τέλος πάντων, η συζήτηση επικεντρώθηκε σε οικονομοτεχνικά ζητήματα «τόσα πάνω, τόσα κάτω», με τη μία πλευρά να ξαλαφρώνει σχετικώς τις απαιτήσεις της και την άλλη να προσφέρει κασαδούρα, τόκο, ελαφρύ πρίμιουμ και εξυπηρέτηση δανειακών υποχρεώσεων. Διά ταύτα; Διά ταύτα, ρήξη δεν υπάρχει, οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται, πάμε και σε τρίτη συνάντηση, μπας και προκύψει χειροπιαστό αποτέλεσμα, αλλά στο μεταξύ η κάθε πλευρά παίρνει τα μέτρα της. Οι αντάρτες, για παράδειγμα, αφήνουν να διαρρεύσει ότι βρήκαν λύση κτιριακή (δίπλα σε γνωστή εταιρεία λογισμικού) και ετοιμάζουν πυρετωδώς την τεχνική υποστήριξη νέου φύλλου, ενώ οι καθεστωτικοί ξαναπαίζουν το χαρτί του μαντριού, του αμνού και του λύκου, υπενθυμίζοντας το παράδειγμα πρώην στελέχους της επιχείρησης που πήγε κόντρα στα ίσα και βρέθηκε για πολύν καιρό στην ερημιά να μετράει τα άστρα. Εδώ σημειώστε ότι, διά της πλαγίας οδού έστω, άρχισε να συνδέεται με την όλη υπόθεση το όνομα γνωστού δικηγόρου που γνωρίζει πολύ καλά τον τομέα media. Ο τομέας τον γνωρίζει επίσης. Και τον φοβάται…
ΚΑΙ ΟΙ 100 ήταν αγνοούμενοι! Θα μπορούσε να αφορά τίτλο ταινίας η διαπίστωση, αλλά πρόκειται για συμβασιούχους της ΕΡΤ. Είναι αυτά τα πλάσματα που, όταν ανανεώθηκαν οι συμβάσεις τους, εκεί στο τέλος του χρόνου, δεν προσήλθαν καν στο Ραδιομέγαρο για να υπογράψουν. Κι αφού δεν πήγαν διαγράφτηκαν αυτομάτως από τον κατάλογο των εργαζομένων και μπήκαν στο χρονοντούλαπο. Το θέμα είναι βέβαια ότι η ΕΣΗΕΑ θέλει (και δικαίως!) να μάθει ποια ήταν αυτά τα φαντάσματα και τι σόι δουλειές υποτίθεται ότι κάνανε στον χαώδη οργανισμό της Αγίας Παρασκευής. Το ζήτησε λοιπόν από τον διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρείας Γ. Γαμπρίτσο, στη μεταξύ τους συνάντηση της περασμένης Τετάρτης. Συζητήθηκε επίσης εκεί το ζήτημα με τους 336 δημοσιογράφους που παρατάθηκαν οι συμβάσεις τους έως τον Ιούνιο. Η Ενωση (πάλι δικαίως, θα παρατηρήσω) θεωρεί ότι δεν μπορεί να μπαίνουν χύμα στο δημοσιοϋπαλληλικό τσουβάλι και ότι πρέπει οι περιπτώσεις τους να επανεξεταστούν. Από την πλευρά του, ο Γ. Γαμπρίτσος είπε ότι το έχει στείλει το θέμα για γνωμάτευση στο υπουργείο Οικονομικών (πετάμε το μπαλάκι το λένε αυτό σε απλά ελληνικά) και περιμένει απάντηση έως το τέλος του μήνα. Η ΕΣΗΕΑ πίεσε για επίσπευση των διαδικασιών, ο διευθύνων σύμβουλος απάντησε «γιατί όχι;», αν δω κι αποτελέσματα θα τον κάνω τον σταυρό μου.
ΕΤΣΙ, ΣΤΟ ΞΑΦΝΙΚΟ, προέκυψε θέμα «Ελληνοφρένειας» στον ΣΚΑΪ. Το στόρι έχει ως εξής: Εκλήθησαν τα παιδιά της εκπομπής να υπογράψουν συμβόλαιο για δύο χρόνια με το κανάλι, πήγαν στο ραντεβού με τον διευθύνοντα σύμβουλο, Χρ. Παναγόπουλο, ζήτησαν κάτι ψιλά έτσι σαν μίνι μπόνους ανανέωσης, άκουσαν ότι δεν μπορούν να ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους και είπαν «ευχαριστούμε, δεν θα πάρουμε». Οπότε κι ο ΣΚΑΪ ανανέωσε, όπως είχε το δικαίωμα, τη σύμβασή τους για έναν χρόνο και πάει η εκπομπή έως τον Ιούλιο του 2011. Και τώρα; Τώρα όλοι θα κάνουν τη δουλειά τους, βέβαια, αλλά για το οικογενειακό κλίμα, τι να σας πω, επιφυλάσσομαι. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που η «Ελληνοφρένεια» αντιμετωπίζεται με στιλ «εντάξει, μωρέ, δικά μας παιδιά είναι» (πάνω από 15 χρόνια στο μαγαζί συμπληρώσανε!), καθώς και στο παρελθόν μερικές απλές και κατανοητές παρακλήσεις του στυλ «φέρτε μας αν γίνεται μία κάμερα ακόμη» συναντήθηκαν με ώτα μη ακουόντων. Και, μιας και μιλάμε για «Ελληνοφρένεια», σημειώστε ότι από αύριο ξεκινάει σειρά εκπομπών στον ραδιοφωνικό ΣΚΑΪ (δώδεκα με δωδεκάμισι το πρωί) ο Μάνος Βουλαρίνος, εκ των βασικών συντελεστών της εκπομπής.
ΔΕΝ ΞΕΡΩ για το εκδοτικό μέλλον των εφημερίδων, αλλά στον διακοσμητικό τομέα σκίζουμε. Βλέπε τη βιτρίνα του καταστήματος ενδυμάτων «Lobby» στην Πατριάρχου Ιωακείμ, στο Κολωνάκι (δεν πάω μόνο Εξάρχεια, κύριε υπουργέ μου), όπου κυριαρχούν τα εξώφυλλα της βρετανικής «Daily Mirror». Το αποτέλεσμα είναι κάτι παραπάνω από θεαματικό!