Το μόνο που πήγε στραβά στην τελευταία συνεδρίαση του οκταμελούς διοικητικού συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Κέντρου Δημοσιογραφίας που έγινε στην Κεφαλονιά ήταν… οι καθυστερημένες αφίξεις της Ολυμπιακής!
Τι εννοούμε; Ιδού:
*Τέσσερις ώρες άργησε το πρώτο μέλος, τρεις το άλλο, ενώ ακυρώθηκε η πτήση ενός τρίτου. Ο τελευταίος, ωστόσο, με ρεφλέξ έμπειρου ρεπόρτερ, έπειτα από αγώνα δρόμου, πρόλαβε το καράβι από Πάτρα για Σάμη, ταξιδεύοντας ύστερα με το ΚΤΕΛ: Σύνολο, 17 ώρες Βαρκελώνη-Αργοστόλι! Συμπέρασμα; Τα νησιά μας κάθε άλλο παρά προσφέρονται για συνεδριακό τουρισμό.
*Προσκεκλημένοι της «Κ.Ε.», η οποία μετέχει στη διοίκηση του Κέντρου εδώ και δέκα χρόνια, με τη συνεργασία της Νομαρχίας Κεφαλονιάς-Ιθάκης και με την αρωγή του δικτύου επιχειρήσεων τουρισμού (ΙΟΝΕΤ) και του τοπικού επιμελητηρίου (ΕΒΕΚΙ), οι δημοσιογράφοι συνεδρίασαν σ’ ένα περιβάλλον διαφορετικό από εκείνο του Μάαστριχτ, όπου η έδρα του ΕΚΔ, ή των Βρυξελλών, όπου γίνονται οι περισσότερες συσκέψεις. Με θέα στον Πλατύ Γιαλό και με ρομπόλα, το μέλλον των ΜΜΕ φαντάζει πιο ευοίωνο!
*Το Ευρωπαϊκό Κέντρο Δημοσιογραφίας διοργανώνει σεμινάρια για δημοσιογράφους, που αφορούν κυρίως τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Μόνο το πρώτο εξάμηνο του 2009 διοργάνωσε 33, ενώ επόμενος στόχος του είναι η Σύνοδος για το Περιβάλλον στην Κοπεγχάγη, το Δεκέμβριο.
*Δεύτερος άξονας δραστηριοτήτων του ΕΚΔ είναι η δημοσιογραφία των νέων μέσων, κυρίως η εκπαίδευση δημοσιογράφων στις τεχνολογίες του web 2.0: κοινωνικά δίκτυα, blogs κ.ά.
*Επίσης η εξερεύνηση νέων διαστάσεων όπως η «δημοσιογραφία της καινοτομίας» (innovation journa-lism), ένας κλάδος που ασχολείται με νέες ιδέες και υπηρεσίες ενημέρωσης.
*Στα άμεσα σχέδια του ΕΚΔ είναι η καθιέρωση βραβείου ή υποτροφίας που θα στηρίζει την ερευνητική δημοσιογραφία.
*Τέλος, στην Κεφαλονιά συζητήθηκε η συμμετοχή του ΕΚΔ σε πρόγραμμα ευρωπαϊκού ανοιχτού πανεπιστημίου για τη δημιουργία αγγλόφωνου τμήματος δημοσιογραφίας.
*Στο περιθώριο των επίσημων συζητήσεων, αντηλλάγησαν απόψεις για την οικονομική κρίση και τη μετανάστευση. Κι όταν καταξιωμένοι ευρωπαίοι δημοσιογράφοι -οι περισσότεροι από αυτούς διευθυντές- ανησυχούν ιδιαίτερα για ένα θέμα, τότε μάλλον γίνεται πρωτοσέλιδο σ’ ολόκληρη την ήπειρο.