«Τώρα που ο Μπάμπης Θέμας, έτσι βιαστικά, μας άφησε στα 51 του χρόνια…»

• Οι σελίδες στον αέρα, το cd βουβό…

• Πόσα πράγματα θα πρέπει να μάθουμε να κάνουμε μόνοι μας τώρα που ο Μπάμπης Θέμας, έτσι βιαστικά, μας άφησε στα 51 του χρόνια.

Κοτζάμ καλλιτεχνικό τμήμα της «Ε» για πολλά πολλά χρόνια δεν έλεγε να μάθει πώς γράφεται ο Ντβόρζακ και ποια είναι τα κονσέρτα του Ραχμάνινοφ. «Για κοίτα, ρε Μπάμπη, μήπως έχουμε γράψει καμιά βλακεία…», του λέγαμε, αφού βέβαια πρώτα τις διαπράτταμε με την άνεσή μας. Και ο συντάκτης ύλης μας τις έπιανε αμέσως. Και όχι μόνο όσες «τραυμάτιζαν» την αγαπημένη του κλασική μουσική.

Θυμόταν, για παράδειγμα, με κάθε λεπτομέρεια τις πρώτες εκτελέσεις όλων των καλών ελληνικών τραγουδιών. Και είχε πάθος με τον Μητσιά. Τι Κερκυραίος θα ήταν χωρίς τη μεγάλη αγάπη του για τη μουσική; Είχε καταφέρει, ο αθεόφοβος, να τη μεταφέρει και στον Τρυφωνάκο. Περνούσε από νιάνιαρο ώρες ατελείωτες στο Μέγαρο και στο Ηρώδειο, και μετά υποστήριζε με σθένος πως… «ήταν υπέροχα». Μπορεί να το ‘κανε για να δώσει χαρά στον λατρεμένο του μπαμπά. Γιατί ο Μπάμπης ήταν ο ΤΕΛΕΙΟΣ μπαμπάς. Μόνον ο αεικίνητος δευτερότοκος Κωνσταντίνος τού ξέφυγε λιγάκι, αφού έχει το μπρίο της μαμάς του, της Ξανθής – ερχόταν στο γραφείο και τάραζε τα παιχνίδια στο Ιντερνετ…

Κι εμείς, όμως, οι κολλητοί του στο καλλιτεχνικό, καταφέρναμε πότε πότε και του ξεφεύγαμε. Βάζαμε Καζαντζίδη στο cd, κι ας κατέβαζε μούτρα. Δημοσιεύαμε καμιά φωτογραφία του Ρουβά μεγαλύτερη από όσο άντεχε η αισθητική του. Πανηγυρίζαμε με ιαχές τις νίκες της Εθνικής Ελλάδας στο ποδόσφαιρο. Αλλη παραξενιά κι αυτή του Μπάμπη. Μανιακός Ολυμπιακός -τόσο, που ακόμη και οι Παναθηναϊκοί σεβόμασταν απόλυτα τη στενοχώρια του όταν ο γαύρος έχανε-, δεν τα είχε καθόλου καλά με τα εθνικά χρώματα. Σε κάθε τομέα. Αριστερός ακομμάτιστος και ανένταχτος, φορές φορές αυτός ο ευγενικός και τρυφερός άνθρωπος έφτανε στα άκρα. Και μας εκνεύριζε. Και ύστερα κατέβαινε στο αυτοκίνητό του, μας έφερνε cd με Μούτση και μας καλμάριζε λέγοντας: «Ελάτε τώρα να κλείσουμε με την ησυχία μας το σαββατιάτικο…»

Καλέ μας Μπάμπη, μόλις κατέφτασε το πλάνο για τις αυριανές σελίδες και έχει διαφημίσεις. Κάτι τετραγωνάκια και αριθμούς (2×15, 3×17). Δεν είσαι εδώ για να μας λύσεις αυτούς τους γρίφους, η ώρα περνάει, οι σελίδες είναι στον αέρα. Και για πρώτη φορά, εδώ και πολλά χρόνια, δεν ακούμε μουσική στο «καλλιτεχνικό». Ούτε καν το αγαπημένο σου «Τρίτο». Η σκέψη μας έχει σκαλώσει στο τελευταίο μας ραντεβού μαζί σου. Σήμερα στις 2.30 μ.μ., στο Β’ Νεκροταφείο.

• ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Ελευθεροτυπία, Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2009

 

Τελευταία σελίδα για τον Μπάμπη μας…

• Το βράδυ εντελώς ξαφνικά χάσαμε από αιφνίδιο έμφραγμα τον καλό μας συνάδελφο, σταθερό και εμπνευσμένο συνοδοιπόρο μας στις σελίδες του καλλιτεχνικού ρεπορτάζ, Μπάμπη Θέμα.

Η ζωή δεν είναι μόνο Τέχνη, ούτε μόνο γιορτή κι αυτό φροντίζει μερικές φορές να στο υπενθυμίζει με τον πιο απρόβλεπτο και σκληρό τρόπο.

Χρόνια δίπλα μας φρόντιζε για την καλαισθησία των σελίδων μας, για τα λάθη και τις ελλείψεις μας, ο Μπάμπης μας, ο εσαεί χατζιδακικός, ο Κερκυραίος μας, ο λάτρης και βαθύς «εμμονικός» γνώστης της κλασικής μουσικής, ένας καλλιεργημένος άνθρωπος που είχαμε την τύχη να κάνει «ύλη» για το ρεπορτάζ μας.

Έφυγε κυριολεκτικά επί των επάλξεων, σκυμμένος πάνω στη δουλειά του μέχρι την τελευταία στιγμή, αφήνοντας πίσω του τα δυο καταπληκτικά αγγελούδια του, τον Τρύφωνα και τον Κωνσταντίνο και τη σύντροφό του, την Ξανθή. Στεκόμαστε απλώς παγωμένοι στην είδηση που σε αυτή την περίπτωση υπερβαίνει την ικανότητά μας να αντιμετωπίζουμε, γραπτώς, τις «κρίσεις».

Καλλιτεχνικό ρεπορτάζ της «Ε»

[enet.gr, 23:54 Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009]