Τηλεθεατές σε απόγνωση ή πλάνη

• Ενας ψεύτικος κόσμος η τηλεόραση από το πρωί ώς το βράδυ όπου χάνονται και οι καλές εκπομπές

• Της Γιωτας Συκκα, Η Καθημερινή, Παρασκευή, 25 Mαρτίου 2011

«Τώρα καταλαβαίνω από πού πήρε ο γιος μου το ταλέντο του χορού», έλεγε η Ελένη Μενεγάκη αναφερόμενη στο διαφημιστικό τρέιλερ, που δείχνει τον πρώην σύζυγό της Γιάννη Λάτσιο- διευθυντή προγράμματος του ΑΝΤ1- να κάνει ακροβατικά για τις ανάγκες της προβολής του Dancing With the Stars 2. Επέμενε μάλιστα, για να πάρει την εύστοχη απάντηση του Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλου: «Από τον μοντέρ το πήρε το ταλέντο;».

Βέβαια για τον μοντέρ κουβέντα. Οχι μόνο από την παρουσιάστρια που κοπιάζει να στηρίξει τα νούμερα της εκπομπής της, αφήνοντας να κρέμεται κάθε εβδομάδα η ζωή της στα περίπτερα, αλλά κι απ’ όλους αυτούς τους σοβαρούς που εκφράζουν καθημερινά τον θαυμασμό τους για μια τεχνητή εικόνα, για μια δανεική ευλυγισία. Κανείς δεν στάθηκε στη δική του, αληθινή δουλειά.

Παράθυρο στον κόσμο θα μπορούσε να είναι η τηλεόραση, στον ελληνικό μικρόκοσμο μένει παγιδευμένη. Ακόμα χειρότερα: επιμένει να είναι παράθυρο μόνο στον εαυτό της. Με κοσμικές εγωπαθείς νοικοκυρές και σκηνοθετημένες κατινιές. Νευρωτικά σμιλεμένα κορμιά με σκληρά πρόσωπα που επένδυσαν στην εμφάνισή τους και στον τρόπο να εξουσιάζουν με αυτή. Κιτς γάμοι με γαμπρούς και νύφες σε υστερία, μάνες και πεθερές που εκτίθενται και εκθέτουν μέχρι υπερβολής και κακόγουστες πλάκες με στόχο το κέρδος και την αισθητική γαλαρίας. Σπίτια γυψοσανίδας των τριών ημερών που αντικαθιστούν τρώγλες και χαμένα όνειρα, με ανθρώπους, οι οποίοι έμαθαν να υποδύονται και να κλαίνε λυτρωτικά ακόμη κι όταν τους φτιάχνουν τον κήπο που θα μπορούσαν και οι ίδιοι να ξεχορταριάσουν.

Ενας ψεύτικος κόσμος είναι η τηλεόραση από το πρωί ώς το βράδυ και αλίμονο σε εκείνους που δεν ενημερώνονται με άλλους τρόπους ή δεν κυκλοφορούν να δουν την πραγματική ζωή. Αλλωστε και κάποιες καλές εκπομπές στηρίζονται στην αναπαραγωγή της σάχλας. Μήπως η Πάνια δεν χαίρεται όταν βλέπει τα πλάνα της αρρωστημένης εκπομπής της να αναπαράγονται στην εκπομπή του Λάκη Λαζόπουλου; Το ίδιο κι εκείνος ο λευκοδόντης που έκανε τη βλακεία επάγγελμα και τώρα υπάρχει μέσω των άλλων.

 

Τα γούστα των τηλεθεατών

• Τι ζητάει το τηλεοπτικό κοινό; Με δυο λόγια, θέλει κωμικές σειρές, θέλει μουσική και τραγούδι, θέλει ειδήσεις, θέλει σίριαλ, θέλει και επιστημονικές/εκπαιδευτικές εκπομπές. Η εκπαίδευση και η μόρφωση το απασχολούν ιδιαιτέρως και θα επιθυμούσε ζωηρότερη παρουσία τους στη μικρή οθόνη.

Οσο για τη σύγκριση ιδιωτικής με δημόσια τηλεόραση, η πρώτη κερδίζει στον τομέα ψυχαγωγία και η δεύτερη στον τομέα ενημέρωση. Και κάτι ακόμη για τέλος: Στο ερώτημα αν η δημόσια τηλεόραση έγινε καλύτερη από τότε που υπάρχει ο ανταγωνισμός των ιδιωτικών καναλιών, η απάντηση του κοινού είναι κατά βάση αμήχανη.

Ολα τα ανωτέρω προκύπτουν ως συμπεράσματα από Ερευνα Κοινής Γνώμης των τηλεθεατών στο νομό Θεσσαλονίκης, που διενεργήθηκε τον περασμένο μήνα με τη μέθοδο του γραπτού ερωτηματολογίου. Την έρευνα έτρεξαν φοιτητές και φοιτήτριες του τμήματος Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ στο Αριστοτέλειο, υπό την επίβλεψη της καθηγήτριας Τέσσας Δουλκέρη. Συνολικά ρωτήθηκαν 335 άτομα, 161 εκ των οποίων γυναίκες (ποσοστό 48,1%) και 174 άνδρες (51,9%).

• Τα αποτελέσματα αναλυτικά

Και πάμε τώρα να τα δούμε αναλυτικά τα συμπεράσματα: Πρώτες σε προτιμήσεις έρχονται οι ειδήσεις, που ενδιαφέρουν πολύ ή μέτρια το 72,5% των ερωτηθέντων. Ακολουθούν οι κωμικές τηλεοπτικές σειρές με 69,2% θετικές απαντήσεις, γεγονός που εξηγείται από την ανάγκη του έλληνα τηλεθεατή να ξεσκάσει τέτοιες μέρες που ζούμε. Η μουσική και το τραγούδι στο 68,9%, τα σίριαλ στο 62,8% και οι επιστημονικές/εκπαιδευτικές εκπομπές στο 60,9%.

Πιο χαμηλή εκτίμηση; Το 32,2% που συγκεντρώνουν στις θετικές γνώμες τα ριάλιτι. Οι συγκεκριμένες εκπομπές καταλαμβάνουν τη δεύτερη θέση και στην κατηγορία «δεν μ’ αρέσουν καθόλου» με το μάλλον πολύ υψηλό ποσοστό 37%. Η πρώτη θέση; Ανήκει στις αθλητικές εκπομπές με 40%, πράγμα που υποψιάζομαι ότι οφείλεται στη σχετική αδιαφορία απέναντί τους εκ μέρους του θηλυκού κοινού. Οσο για την κατηγορία «με ενδιαφέρει λίγο», στην κορυφή βρίσκουμε με 34,6% τα προγράμματα ποικίλου περιεχομένου -βλέπε συνεντεύξεις, τραγούδια, μεσημεριανά κ.λπ.

Επειτα από τα ανωτέρω, φαντάζει μάλλον φυσικό να επιθυμούν οι ερωτηθέντες αύξηση των εκπομπών που αφορούν στην εκπαίδευση και στη μόρφωση. Το θέλουν 4 στους 10 (40%), ενώ λιγότεροι είναι όσοι θέλουν πιο πολλές εκπομπές διασκέδασης (32,2%) και ενημέρωσης/πληροφόρησης (27,2%).

Μαθαίνουμε επίσης από την έρευνα ότι σύμφωνα με την πλειονότητα των ερωτηθέντων (68,1%), η ιδιωτική τηλεόραση είναι καλύτερη από τη δημόσια στον τομέα της ψυχαγωγίας. Μόλις 1 στους 5 (20,6%) τη θεωρεί καλύτερη στην ενημέρωση και 1 στους 10 (10,7%) στην επιμόρφωση. Είναι, λοιπόν, καλύτερη η ιδιωτική τηλεόραση από τη δημόσια; Μετέωρη η απάντηση, καθώς 28,2% λέει «μάλλον καλύτερη», 34,9% μάλλον χειρότερη και 36,7% το ίδιο.

• Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 23 Μαΐου 2010

 

Ζητούνται τηλεθεατές με επιφάνεια

• Τα στελέχη των καναλιών έπιναν νερό στο όνομα του «δυναμικού κοινού», που περιλαμβάνει τις ηλικίες 15 ώς 44, και διαμόρφωναν ανάλογα το πρόγραμμά τους. Η οικονομική κρίση τα αναγκάζει πια να αναθεωρήσουν τη στρατηγική τους.

Οι ιθύνοντες των τηλεοπτικών σταθμών δεν κρύβουν, από καταβολής ιδιωτικής τηλεόρασης, την προτίμησή τους στους τηλεθεατές ηλικίας από 15 ώς 44 ετών. Εκείνοι -τους λένε και «δυναμικό κοινό»- θεωρείται πως έχουν την αγοραστική δύναμη, άρα ενδιαφέρουν τους διαφημιστές που φέρνουν έσοδα στα κανάλια, τα οποία με τη σειρά τους διαμορφώνουν το πρόγραμμά τους κυρίως με βάση τις δικές τους προτιμήσεις.

«Το δυναμικό νεανικό κοινό 15-44 ετών δεν είναι για μας μόνο ένας τεχνικός όρος, αλλά μας ενδιαφέρει ο κοινωνικός του ρόλος. Εχουμε την ανάγκη να ενωθούμε με ό,τι πιο ενδιαφέρον, ζωντανό και καινούργιο υπάρχει στη σημερινή κοινωνία» έλεγε στην αρχή της σεζόν που μόλις ολοκληρώθηκε ο γενικός διευθυντής προγράμματος του ΑΝΤ1, Γιάννης Λάτσιος, σε μια προσπάθεια να δώσει κοινωνική διάσταση στην προτίμηση στους «15-44». Παράλληλα, στα mailbox των τηλεοπτικών συντακτών φτάνουν καθημερινά δελτία Τύπου από τα κανάλια που πανηγυρίζουν για την απήχηση των εκπομπών τους: «Η εκπομπή «Ράδιο Αρβύλα» σημείωσε μέσο μερίδιο 19,8% στη δυναμική κατηγορία κοινού 15-44 ετών», «Η αστυνομική κωμωδία «L.Α.Ρ.D.» έφτασε στα δυναμικά κοινά 15-44 χρόνων το 35,8%», «Οι εκπομπές του Λάκη Λαζόπουλου σημείωσαν στα δυναμικά κοινά 15-44 ποσοστό τηλεθέασης 52,3%», «Το δελτίο ειδήσεων του Star στοχεύει κυρίως σε τηλεθεατές ηλικίας 15-44 ετών».

Στον αγώνα των καναλιών για την υψηλή τηλεθέαση ο στόχος είναι, πάντα και παντού, το κοινό 15-44. Οι ηλικίες αυτές καθορίστηκαν ως «δυναμικό κοινό» από τους τμηματάρχες marketing των τηλεοπτικών σταθμών. Χρόνια τώρα οι οικονομικοί σύμβουλοι πίστευαν -και εν μέρει είχαν δίκιο- πως οι νέοι 15-44 ετών επηρεάζονται περισσότερο από την τηλεοπτική διαφήμιση προϊόντων και, βεβαίως, έχουν και τη δυνατότητα να αγοράσουν.

Ωστόσο, τα δεδομένα φαίνεται να αλλάζουν. Στο τέλος της φετινής σεζόν οι καναλάρχες έκαναν ταμείο και βγήκαν μείον, βλέποντας τα έσοδά τους από τη διαφήμιση να μειώνονται σε σχέση με πέρυσι, το πρώτο τετράμηνο του χρόνου, περίπου κατά 19% (σύμφωνα με στοιχεία της Media Services). Κι αυτό, ενώ ήδη τα στοιχεία της AGB Media Research για τη σεζόν 2007-2008 έδειχναν πως το περιζήτητο νεανικό κοινό γυρνάει την πλάτη στην TV, βλέποντας «μόνο» 206 λεπτά τηλεόραση ημερησίως. Αντίθετα, πιστότεροι αποδεικνύονται οι τηλεθεατές ηλικίας μεταξύ 45 και 64 ετών, οι οποίοι είδαν κατά μέσον όρο 334 λεπτά.

Η μείωση των διαφημιστικών εσόδων των καναλιών οφείλεται, βέβαια, κατά κύριο λόγο στην τεράστια οικονομική κρίση που χτύπησε και τη χώρα μας, αρχές του χρόνου. Στην Ελλάδα της γενιάς των 700 ευρώ, της ανασφάλιστης εργασίας και της ημιαπασχόλησης, το χρήμα βρίσκεται στα χέρια των 40άρηδων και άνω. Επομένως, αυτοί έχουν και την όποια -δεδομέ- νης της ύφεσης- αγοραστική δύναμη.

Τα νέα δεδομένα έχουν βάλει σε σκέψεις τα στελέχη της εγχώριας τηλεοπτικής αγοράς και μοιάζει επιβεβλημένη η αλλαγή στρατηγικής. Οι οικονομικοί σύμβουλοι προτείνουν πλέον το δυναμικό κοινό της τηλεόρασης να μην καθορίζεται με βάση αποκλειστικά και μόνο απ’ το νεαρό της ηλικίας του τηλεθεατή και απ’ το πόσο εύκολα επηρεάζεται αυτός από τις διαφημίσεις, αλλά και απ’ το πόσο ενεργός οικονομικά είναι… Κοινώς, τι χρήμα κουβαλάει στην τσέπη.

Η συγκεκριμένη στρατηγική έχει υιοθετηθεί ήδη σε πολλές χώρες του κόσμου, στις οποίες ο προσδιορισμός των «δυναμικών κοινών» έχει επεκταθεί, ώστε να περιλαμβάνει έως και τους 60άρηδες. Στην Ιταλία το δυναμικό κοινό περιλαμβάνει εδώ και 3 χρόνια τούς άνω των 48 (φτάνει στα 59)· στη Γαλλία πολλά προγράμματα δίνουν μεγάλη βάση στους τηλεθεατές μεταξύ 44-60 και στις ΗΠΑ το δυναμικό κοινό αφορά τις ηλικίες 20-50. Σύμφωνα, μάλιστα, με πληροφορίες των ανθρώπων της τηλεόρασης, στόχος των μεγαλύτερων τηλεοπτικών ομίλων της Ευρώπης είναι να διαμορφωθεί μέχρι το τέλος του 2011 ένα ενιαίο δυναμικό κοινό με ηλικιακή ομάδα που θα ξεκινάει από τα 20 και θα φτάνει έως και τα 60.

Ο Alpha, που ανήκει στον πολυεθνικό όμιλο RTL Group, φαίνεται πως ήδη κάνει βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση, καθώς μαρτυρά η επιλογή του να εντάξει εκπομπές όπως τα «Κάτι ψήνεται», «Εφιάλτης στην κουζίνα», «Αγρότης μόνος ψάχνει», που στοχεύουν περισσότερο σε τηλεθεατές μεγαλύτερους των 35 ετών. Ενδεικτική είναι και η σταθερή απόφαση των ανθρώπων του MEGA να διατηρήσουν το προφίλ του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του σταθμού, που σημειώνει υψηλά μερίδια τηλεθέασης στους τηλεθεατές ηλικίας 45-64.

Τρεις μήνες πριν από την έναρξη της επόμενης σεζόν τα κανάλια βρίσκονται ήδη σε περίοδο αναπροσαρμογής. Στο πρόγραμμα, στις εκπομπές που θα επιλέξουν να εντάξουν, σε εκείνες που θα αφήσουν απέξω, καθοριστικό ρόλο θα παίξει ο επαναπροσδιορισμός των «δυναμικών κοινών», που συγκινούν τους διαφημιστές. Φέτος έχουν να σκεφτούν νέες παραμέτρους, που ήρθαν για να μείνουν. Τουλάχιστον μέχρι να φανεί φως στην άκρη του τούνελ της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.

«Μαρκετινίστικο κυνήγι»

Απευθυνθήκαμε στους εκπροσώπους της «γενιάς των 700 ευρώ» (http://g700. blogspot.com/) και ζητήσαμε την άποψή τους για το φαινόμενο του «δυναμικού κοινού» των 15-44 που προ- τιμούν τα τηλεοπτικά κανάλια – καθώς μεγάλη μερίδα των νέων που προσμετράται σ’ αυτό ανήκει σ’ ετούτη ακριβώς τη γενιά.

Η απάντησή τους είχε τίτλο «Η δικτατορία της δημογραφίας».

«Να και μία πρωτοτυπία! Η γενιά των 700 ευρώ, που κατά τα άλλα είναι απούσα από τους βασικούς πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς και όλα τα κέντρα λήψης αποφάσεων, βρίσκεται ξαφνικά πρωτοπόρος σε κάτι. Μαθαίνουμε ότι διαμορφώνει, μαζί με τις υπόλοιπες δυναμικές ομάδες, ηλικίας 19 έως 44, το πρόγραμμα των τηλεοπτικών καναλιών, στη λογική ότι διαθέτει τη μεγαλύτερη καταναλωτική δύναμη. Κατ’ αρχάς αυτό είναι ψευδές.

»Αλλά και έτσι να είχαν τα πράγματα, το μαρκετινίστικο κυνήγι του τηλεθεατή μέσα από την υποταγή του προγράμματος στην πιο καταναλωτική ομάδα της αγοράς οδηγεί σε τηλεοπτικά προγράμματα «Φρανκενστάιν», δήθεν κομμένα και ραμμένα στις ανάγκες ιδεατών δημογραφικών γκρουπ, που καταστρατηγούν τη δεδομένη κοινωνική αποστολή των ΜΜΕ και περιθωριοποιούν μεγάλες μερίδες του πληθυσμού. Στην πλέον χυδαία του μορφή, τέτοιο παράδειγμα είναι οι ειδήσεις του STAR Channel, στις οποίες προωθούνται συνειδητά ο χαβαλές, η απάθεια, η άγνοια για τα κοινά και αναδεικνύεται ως πρότυπο ο ανενημέρωτος πολίτης – ανυπόμονος καταναλωτής. Ενα σκέτο ζόμπι. Αυτό θέλουμε;»

• ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑΣ ΦΡΑΝΤΖΟΓΛΟΥ, On Off, Κυριακή 28 Ιουνίου 2009

 

Τα δελτία ειδήσεων στην τηλεόραση σε κρίση ανυποληψίας

• Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 24 Μαΐου 2009

Ελάχιστος κόσμος είναι ικανοποιημένος από τα δελτία ειδήσεων στην τηλεόραση. Η πλειονότητα θεωρεί ότι δεν είναι αντικειμενικά, με το στοιχείο της υπερβολής να κυριαρχεί και τα θέματα να παρουσιάζονται μεροληπτικά. Οι παρουσιαστές δεν παίζουν και τόσο μεγάλο ρόλο στη διαμόρφωση άποψης εκ μέρους του τηλεθεατή, ενώ τα «παράθυρα» μάλλον δεν είναι χρήσιμα. Και μην ξεχνάμε τα πολιτικά συμφέροντα:

Πολλοί, πάρα πολλοί, ιδίως στις νεότερες ηλικίες, είναι όσοι υποστηρίζουν ότι εξυπηρετούν πολιτικά συμφέροντα και καλύπτουν κάποια θέματα εκτενώς για να προωθούν νομοθετικές ρυθμίσεις… Τα ανωτέρω είναι μερικά από τα συμπεράσματα έρευνας για τα δελτία ειδήσεων στη μικρή οθόνη που διενήργησαν φοιτητές του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε στο λεκανοπέδιο Αττικής από τους Γεράσιμο Κιζήλο, Ελένη Μπεζιριανόγλου, Νικήτα Ραφαήλ, Ευαγγελία Καραμανώλη, Αλέξανδρο Σιέρρο, Δημήτρη Τσιριγώτη και Μιλένα Ηλιοπούλου, για το μάθημα «Οργάνωση και ροή προγράμματος στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση» που διδάσκει ο Ευ. Σόρογκας.

*Ας συνεχίσουμε, όμως, με τους κρίσιμους αριθμούς. Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι ερωτήσεις που αφορούν στα δελτία ειδήσεων και στο κατά πόσο εξυπηρετούν πολιτικά συμφέροντα.

• Πολιτικά συμφέροντα

Κάτι που δείχνουν να το πιστεύουν ακράδαντα οι ερωτώμενοι με τις ερωτώμενες, βλέπε και τα ποσοστά των απαντήσεών τους: «Ναι, εξυπηρετούν» απάντησε ποσοστό 88% των θηλέων από 16 έως 30 ετών και 84% αρρένων στις ίδιες ηλικίες. Στους 31 έως 50 έτη πέφτουν λίγο τα ποσοστά (82% οι γυναίκες και 74,8% οι άνδρες) και πάλι όμως δεν τίθεται θέμα ισορροπιών.

*Σχετική αναλογία υπάρχει και στις απαντήσεις που αφορούν ακόμη μία ακανθώδη ερώτηση: «Θεωρείτε ότι ο ιδιοκτήτης του κάθε καναλιού έχεις στενές σχέσεις με κόμματα και προβάλλει έτσι τα θέματα ώστε να επηρεάζουν την κοινή γνώμη της χώρας;».

Στις ηλικίες 16 έως 30 έτη, έχουμε καταφατική απάντηση 78,8% για τους αρσενικούς και 77% για τα θηλυκά και στις ηλικίες 31 έως 50 έτη 73,2% και 82,7% αντιστοίχως!

*Το θέμα κλείνει με την εξής, επίσης επιθετική, ερώτηση: «Πιστεύετε ότι τα δελτία ειδήσεων μπορεί να καλύπτουν εκτενώς κάποια θέματα με σκοπό να προωθούνται πιο εύκολα και ανώδυνα νομοθετικές ρυθμίσεις και τροποποιήσεις;». Κι εδώ, οι πλειοψηφίες είναι απολύτως σαφείς.

Απάντηση «ναι» δίνει το 79,6% των ανδρών και το 69,9% των γυναικών στις ηλικίες 16 έως 30 έτη και αντιστοίχως το 70,9% και 76,7% στις ηλικίες από 31 έως 50 έτη.

*Μ’ αυτά και μ’ αυτά, βέβαια, θα ήταν αδύνατον να εκδηλώνουν ικανοποίηση από τα δελτία ειδήσεων όσοι και όσες συμμετείχαν στην έρευνα.

Το «όχι» έρχεται από το 82,3% των αρρένων και 83,6 % των θηλέων στις ηλικίες 16 έως 30 έτη και από 84,3% των αρρένων και 81,2% των θηλέων στις ηλικίες 31 έως 50 έτη.

• Ιδιωτική ή δημόσια TV;

Οπότε; Είναι ή δεν είναι πιο αξιόπιστα τα δελτία της δημόσιας τηλεόρασης από τα δελτία των ιδιωτικών καναλιών;

*Εδώ η γραμμή δεν είναι ενιαία. Ποσοστό 55,5% των ανδρών 16 έως 30 έτη, ποσοστό 52,8% των ανδρών 31 έως 50 έτη και ποσοστό 55% στις γυναίκες 31 έως 50 έτη, θεωρούν πιο αντικειμενικά τα «κρατικά» δελτία. Στις γυναίκες, από την άλλη, 16 έως 30 ετών, υπέρ των «ιδιωτικών» δελτίων ψηφίζει το 55,1%.

*Πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση: «Τα δελτία ειδήσεων παράγουν βία;». Και σε αυτή την περίπτωση εμφανίζονται εντελώς ξεκάθαρες πλειοψηφίες, τόσο στις ηλικίες 16 έως 30 ετών («ναι» λέει το 67,2% στους άνδρες και το 81,4% στις γυναίκες) όσο και στις ηλικίες 31 έως 50 έτη (καταφατικά απαντά το 75,5% των ανδρών και το 78,2% των γυναικών)!

*Διά ταύτα προκύπτουν ποσοστά δικτατορικού τύπου, αναφορικά με την αντικειμενικότητα των δελτίων ειδήσεων: «Οχι δεν είναι αντικειμενικά» λέει το 88,7% των αρσενικών και το 89,6% των θηλυκών στις ηλικίες 16 έως 30 έτη, καθώς και το 75,6% των ανδρών και το 78,2% των γυναικών στις ηλικίες 31 έως 50 έτη.

*Τέλος, το στοιχείο της υπερβολής το βρίσκουν παρόν στα δελτία πάνω κάτω 8 στους 10 σε όλες τις κατηγορίες, μεροληψία ανακαλύπτουν γύρω στους 7 στους 10, επηρεασμένοι από την κοινωνική αποδοχή των παρουσιαστών λένε ότι είναι λιγότεροι από τους μισούς, ενώ τη χρησιμότητα των παραθύρων την αναγνωρίζουν περίπου 4 στους 10.

*Τι θα θέλανε να βλέπουν στα πάνελ; Ανθρώπους της καθημερινότητας και ανθρώπους της τέχνης και του πνεύματος.

 

Τηλε-όαση στην άγονη γραμμή

• Στον χειμώνα της απομόνωσης η τηλεοπτική οθόνη είναι το ανοιχτό παράθυρο στον κόσμο που προσφέρει στο σπίτι ή στο καφενείο ενημέρωση, ψυχαγωγία, αφορμή για κουβέντα

Το τζάκι της νέας εποχής, η σύγχρονη «σόμπα» όπου γύρω της συγκεντρώνεται το βράδυ η φαμίλια, ή απλώς μία και μοναδική διέξοδος για τη ζωή στην άγονη γραμμή. Στην Ηρακλειά και στη Δονούσα, στην Αμοργό και στη Νίσυρο, στην Τήλο όπου βρέθηκε «Το Βήμα», η τηλεόραση σε δεσπόζουσα θέση στο κέντρο και ανεβασμένη ψηλά στον χώρο κράτησε συντροφιά και τούτο τον χειμώνα στους ντόπιους.

«Σπίτι για να μείνεις,γυναίκα για να αγαπάς και Νova για να διασκεδάζεις» συμβουλεύουν στη Νίσυρο τον επίδοξο νέο κάτοικο του νησιού που τους αποκαλύπτει το όνειρο της ζωής του, να φύγει από την πόλη και να μείνει μόνιμα κάπου στο Αιγαίο. Η είδηση κάθε απόδρασης του Παλαιοκώστα κάνει τον γύρο του νησιού μέσω των τηλεοπτικών καναλιών, τα συχνά επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας επίσης, όπως και οι πολιτικές αντεγκλήσεις σε Βουλή και «παράθυρα». Και το γυαλί της μικρής οθόνης, plasma ή παλαιάς τεχνολογίας, γίνεται αφορμή για συζητήσεις, αναλύσεις ακόμη και διενέξεις μέσα στο καφενείο κάθε χωριού.

▅Το κουτί με τα χίλια πρόσωπα
Για τους «πρωτευουσιάνους» επισκέπτες κάθε μέρος της περιφέρειας και πολύ περισσότερο των μικρών νησιών του Αιγαίου, η «τηλεμανία» των ντόπιων μοιάζει παράξενη. Αρκούν όμως μερικές ημέρες παραμονής στον τόπο τους για να κατανοήσει ο οιοσδήποτε την ανάγκη που ικανοποιεί(;) αυτό το μικρό κουτί με τα χίλια πρόσωπα.

Ενημέρωση, ψυχαγωγία, αφορμή για κουβέντα, αλλά και παράθυρο στον κόσμο και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Στον χειμώνα της απομόνωσης στην άγονη γραμμή, το σπίτι ή το καφενείο, συνήθως ένα ανοιχτό σε κάθε μικρό νησί, είναι καταφύγιο ή τόπος συνάντησης του χωριού. Και στο κέντρο του σαλονιού ή της αίθουσας, μικρής ή μεγάλης, με ράφια που φιλοξενούν είδη παντοπωλείου και μαναβικής ως κινηματογραφικό ντεκόρ, πάνω από το τραπέζι της «δηλωτής» και του ταβλιού, η έγχρωμη τηλεόραση μοιάζει πραγματικά με σημείο σύνδεσης με την υπόλοιπη ενδοχώρα.

«Τι ώρα είναι η παράσταση;»ρωτάει στη Δονούσα η παπαδιά για το έργο που ανεβάζει το βράδυ στο τοπικό γυμνάσιο η θεατρική ομάδα της «Σχεδίας». Οταν μαθαίνει ότι το έργο ξεκινά στις οκτώ και μισή, σουφρώνει τα χείλη και αποκρίνεται προβληματισμένη:

«Και πόσο διαρκεί; Γιατί απόψε έχει τον “Λάκη τον γλυκούλη” στο Μega και δεν τον χάνουμε οικογενειακώς».

Η ρουτίνα της καθημερινότητας περιλαμβάνει ώρες ατέλειωτης τηλεθέασης, συνήθως μη συμπεριλαμβανόμενης στις μετρήσεις, και το περίφημο 14- 44 κοινό που ενδιαφέρει διαφημιστές και κανάλια σίγουρα δεν κατοικεί σε κάποιο μικρό νησί του Αιγαίου.

▅Η τηλεοπτική καμπάνα των οκτώ
Η ώρα των δελτίων ειδήσεων θυμίζει καθημερινή… λειτουργία. Ουδείς λείπει μόλις χτυπήσει η τηλεοπτική καμπάνα των οκτώ και στην οθόνη εμφανιστεί η επικαιρότητα της ημέρας και ο σχολιασμός της. Και σε κάθε ατάκα των προσώπων στα παράθυρα, το κοινό αντιδρά αναλόγως.

«Οι κάτοικοι της Δωδεκανήσου ξέρουν καλά ποιος είμαι και τη διαδρομή μου» λέει σε ένα on έξω από τη Βουλή ο κ.

Αρ. Παυλίδης και στο καφενείο της Νισύρου, στην πλατεία Ηλικιωμένης του Μανδρακίου, κάμποσα κεφάλια κουνιούνται με νόημα.

Η τηλεόραση είναι για την Άγονη ό,τι και το πλοίο της γραμμής που στα αμπάρια του κουβαλάει τη ζωή του νησιού. Ο κάθε «Σκοπελίτης» στις Μικρές Κυκλάδες φέρνει προμήθειες και φάρμακα για τις επόμενες ημέρες, το κάθε κανάλι φέρνει ενημέρωση και τροφή για σχολιασμό και σκέψη.

Εφημερίδες, άλλωστε, συχνά δεν συμπεριλαμβάνονται στο εμπόρευμα του τοπικού καραβιού. Και όταν συμπεριλαμβάνονται είναι τραγικά παλαιές, ήδη μπαγιάτικες σε σχέση με τον ρόλο τους: χθεσινά νέα που ήδη έχουν γίνει παρελθόν. Οσο για Ιnternet και ενημερωτικά blogs; Ούτε η ψηφιακή εποχή, μήτε η κοινωνία της πληροφορίας αφορά και επηρεάζει τις τοπικές κοινωνίες, με τις γρήγορες συνδέσεις Διαδικτύου να παραμένουν όνειρο… χειμερινής νυκτός και απλά τηλεοπτικά διαφημιστικά σποτ για τα μικρότερα και πιο απομακρυσμένα νησιά.

Μοναδική πηγή ενημέρωσης, με τα καλά και τα άσχημά της, το λεγόμενο «χαζοκούτι», ίσως όμως με παρέμβαση λιγότερη από όση στο αστικό κοινό, διότι η πονηράδα δεν λείπει παρά τις ελλείψεις σε αγαθά. Και πάντοτε με τη συντροφιά του αποκωδικοποιητή, διότι το σήμα δίχως δορυφορική κεραία θυμίζει ΥΕΝΕΔ μεταξύ χιονιού και «μας συγχωρείτε, διακοπή».

Τα ελεύθερα ιδιωτικά κανάλια που φιλοξενούνται στο «μπουκέτο» του συνδρομητικού καναλιού δείχνουν «καμπάνα» μόνο μέσω της δορυφορικής κεραίας- όσο για την κρατική τηλεόραση και ραδιοφωνία, ας το αφήσουμε καλύτερα: στο μισό Αιγαίο, αν όχι όλο, καλύτερα παρακολουθείς τις δηλώσεις Ερντογάν στα κρατικά και ιδιωτικά τουρκικά κανάλια, παρά την ομιλία του έλληνα Πρωθυπουργού στο Κοινοβούλιο, ενώ στην μπάντα των FΜ τα ανατολίτικα τσιφτετέλια παραμερίζουν κάθε ελληνικό στίχο- και μόνο τοπικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί, συνήθως σε ερασιτεχνική βάση, σώζουν την κατάσταση.

Αν για τους κατοίκους μιας μεγάλης πόλης, οι επιλογές και η δυνατότητα του off στο τηλεκοντρόλ της μικρής οθόνης είναι κάτι σαν δεδομένη κατάκτηση, για όσους επιθυμούν να κάνουν χρήση της στην επαρχία και ιδίως στα απομονωμένα νησιά του Αιγαίου, το off δεν είναι επιλογή ποιότητας και κριτικής αλλά αποκλεισμός. Οριστικός. Ολα γύρω από την τηλεόραση γυρίζουν. Ποιος άλλωστε του χώρου δεν έχει συναντήσει την… αυτονόητη ερώτηση-κλισέ στην επαρχία όταν δηλώνει δημοσιογράφος:

«Και σε ποιο κανάλι δουλεύεις;»…

• Η γλώσσα και οι μυημένοι

ΔΕΝ ΛΕΙΠΕΙ από τους ντόπιους και η γλώσσα που θυμίζει τηλεοπτικό δελτίο:

«Πύρινη λαίλαπα στην Αυστραλία» αναφωνεί ο καφετζής ψήνοντας τον πολλά βαρύ και όχι ελληνικό καφέ.

«Τα έμαθες τα νέα; Κόλαση φωτιάς στο κέντρο της Αθήνας»αλλά και«αφήστε με να ολοκληρώσω»στις κουβέντες του καφενείου. Κάποιοι, βέβαια, δηλώνουν περισσότερο μυημένοι σε τηλεοπτικά κόλπα και ανάγκες. Ο καπετάνιος του «Σκοπελίτη» πολλάκις κλήθηκε να σχολιάσει το καθεστώς στις άγονες γραμμές του Αιγαίου. Και πλέον έμαθε:

«Ρωτάω πάντα τον ρεπόρτερ με την κάμερα που μου ζητά δηλώσεις: πόση ώρα θα βάλεις από τα λόγια μου; Είκοσι δευτερόλεπτα; Τόσο θα μιλήσω, για να μη μου κόψουν τίποτε».

• Δ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ | ΤΟ ΒΗΜΑ,  Σάββατο 18 Απριλίου 2009

 

Διαφημίσεις κι αλλάζουν κανάλι!

Οι τηλεθεατές δεν έλκονται απ’ τις διαφημίσεις. Ακόμη κι αν η εκπομπή, η σειρά, η ταινία τέλος πάντων, ανήκουν στις αγαπημένες μας προτιμήσεις, πάλι η πλειονότητα πατάει το κουμπί στο τηλεκοντρόλ. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι διαφημίσεις της TV δεν έχουν τη δύναμη να παρασύρουν το κοινό, ιδίως με το σενάριό τους και τη μουσική τους επένδυση. Οι πολιτικές διαφημίσεις, πάντως, μάλλον αδιάφορους αφήνουν τους τηλεθεατές, όπως και οι διαφημίσεις με ερωτικό περιεχόμενο.Τα ανωτέρω είναι μερικά μόνο από τα συμπεράσματα έρευνας πάνω στην τηλεοπτική διαφήμιση. Τη διενήργησαν τον περασμένο Δεκέμβριο και τον Ιανουάριο φοιτητές του Τμήματος Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο, για το μάθημα Οργάνωση και Ροή Τηλεοπτικού και Ραδιοφωνικού Προγράμματος, που διδάσκει ο Ευάγγελος Σόρογκας. Τα ονόματά τους: Θ. Αγγελής, Στέφανι Δάρμπαση, Κ. Καλογήρου, Ειρήνη Κοτσώνα, Μ. Παπαοικονόμου, Κ. Ραπτόπουλος, Χριστίνα Χατζηιωάννου και Χ. Κόσιαρης.

Να δούμε, όμως, τα στοιχεία.

1 Η συντριπτική πλειοψηφία, επτά στους δέκα ερωτηθέντες (71%) απάντησε ότι αλλάζει κανάλι την ώρα που παίζουν διαφημίσεις. Πολύ λιγότεροι είναι όσοι και όσες αφήνουν την τηλεόραση ως έχει (17%) και ακόμη πιο λίγοι εκείνοι και εκείνες που απλώς χαμηλώνουν τον ήχο

• «Οχι, ευχαριστώ»

Και τι συμβαίνει στην περίπτωση που στην οθόνη εμφανίζεται ένα «αγαπημένο» πρόγραμμα; Μένει κανείς συντονισμένος για να μην κοπούν απότομα οι διαφημίσεις και χάσει τη συνέχεια ή επιδεικνύει αποφασιστικότητα και αλλάζει κανάλι;

2 Η απάντηση είναι και εδώ απόλυτη: Εξι στους δέκα (61%) αρνούνται να παραμείνουν στο ίδιο κανάλι! Διαμαρτύρονται μάλιστα αρκετοί (σε ποσοστό 57%) ότι η πληθώρα διαφημίσεων τους κάνει να χάσουν τη ροή του έργου.

3 Επομένως, είναι μάλλον αναμενόμενη η απάντηση στην ερώτηση «Θεωρείτε την παύση για διαφημίσεις ως ένα ευχάριστο διάλειμμα ή προτιμάτε τα προγράμματα χωρίς παρεμβολή;»: Βλέπουμε ότι επτά στους δέκα (72%) θέλουν non-stop πρόγραμμα και αφήνουν τα διαλείμματα για τη μειοψηφία.

4 Παρά το γενικό μένος πάντως, δεν είναι λίγοι όσοι θεωρούν το τηλεοπτικό διαφημιστικό μήνυμα είτε ως πηγή πληροφόρησης (30%) είτε ως καλλιτεχνικό προϊόν (27%).

5 Τι τους ελκύει περισσότερο; Πρώτον, το σενάριο και η πλοκή (32%), δεύτερον, τα κάθε είδους σλόγκαν (23%), τρίτον, η μουσική (20%), τέταρτον, τα πρόσωπα (12%) και πέμπτον, οι πληροφορίες που περιέχονται (7%).

6 Ενδιαφέρον παρουσιάζει η άποψη των ερωτηθέντων για τις τηλεοπτικές διαφημίσεις στα δελτία ειδήσεων: Σχεδόν οι μισοί (46%) πιστεύουν ότι σαφώς αφαιρούν κάτι από την αντικειμενικότητα των ειδήσεων και πολλοί λένε ότι ενδέχεται να συμβαίνει κάτι τέτοιο (34%).

• Γκρίζες κι αδιάφορες

Οι συγκαλυμμένες διαφημίσεις από την άλλη αφήνουν αδιάφορους έξι στους δέκα (59%) και ενισχύουν την περιέργεια πολύ ολίγων (22%).

7 Η αδιαφορία κυριαρχεί (48%) και στον τομέα των διαφημίσεων με σεξουαλικό περιεχόμενο, με ποσοστό 24% να ενοχλείται και μόνο το 21% να είναι υπέρ!

8 Οσο για τα προγράμματα που μοιάζουν με ατελείωτα διαφημιστικά μηνύματα και έχουν ως αποκλειστικό στόχο την προώθηση προϊόντων (βλέπε, σύμφωνα με τους φοιτητές, τις εκπομπές Λιακόπουλου και Μοιραράκη), επτά στους δέκα (71%) τις κρίνουν αρνητικά.

9 Σημαντικό: Περισσότεροι από επτά στους δέκα (74%) απαντούν ότι καθόλου δεν επηρεάζεται η κρίση τους από τις πολιτικές διαφημίσεις.

Στο «λίγο» στέκεται το 22% και στο «πολύ» μόλις το 4%.

10 Η συμμετοχή των παιδιών σε διαφημίσεις κρίνεται από την πλειοψηφία (57%) ως «θεμιτή υπό προϋποθέσεις». Αρκετοί τη θεωρούν «χαριτωμένη» (20%) και κάποιοι «ανήθικη» (7%) πρωτοβουλία.

11 Να δούμε, τέλος, την περίπτωση που κάποιος τηλεθεατής έχει αγοράσει ένα προϊόν και το βλέπει να διαφημίζεται. Οι μισοί μένουν αδιάφοροι (49%), σημαντικός αριθμός προσέχει καλύτερα τη διαφήμιση (29%) και ορισμένοι (22%) νιώθουν ικανοποίηση για την επιλογή τους.

• Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΞΑΝΘΑΚΗ, ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 15/03/2009

 

Κολλημένοι με την τηλεόραση

Η τηλεόραση αποτελεί χωρίς αμφιβολία την πιο δημοφιλή ψυχαγωγική δραστηριότητα για την πλειονότητα των Ελλήνων. Στη ζωή μας περνάμε κατά μέσο όρο 14 χρόνια παρακολουθώντας τα προγράμματα της μικρής οθόνης- τα μισά νοικοκυριά στη χώρα μας διαθέτουν τουλάχιστον δύο τηλεοράσεις. Και την προηγούμενη σεζόν, λοιπόν, περάσαμε περισσότερες από 4 ώρες την ημέρα καθηλωμένοι μπροστά στους δέκτες μας. Οι γυναίκες και οι ηλικιωμένοι αποτελούν το πιο φανατικό κοινό, με πρώτη ομάδα τις γυναίκες άνω των 65, οι οποίες την περίοδο από τον Σεπτέμβριο του 2007 έως τον Αύγουστο του 2008, σύμφωνα με την έρευνα της ΑGΒ, παρακολουθούσαν τηλεόραση 6 ώρες κάθε μέρα. Αμέσως μετά ακολουθούν οι γυναίκες ηλικίας 45-64 ετών (5 ώρες καθημερινά) και οι άνδρες άνω των 65 ετών. Τα παιδιά 4-14 ετών παρακολουθούν 2 ώρες τηλεόραση κάθε μέρα, όπως και οι νεαρές ηλικίες (15-29 ετών).

Στην περίοδο 2007-2008, πρώτη στη λίστα των δημοφιλών μεταδόσεων ήταν η Γιουροβίζιον του 2008, που μεταδόθηκε από τη ΝΕΤ, με τηλεθέαση 78,8%, ενώ ακολουθούν 5 επεισόδια του «Αλ Τσαντίρι Νιουζ» του Λάκη Λαζόπουλου και το δεύτερο ημίχρονο του ποδοσφαιρικού αγώνα Ελλάδας-Σουηδίας για το Εuro 2008. Ενδιαφέρον πάντως παρουσιάζει το γεγονός ότι τα περισσότερα μεγάλα κανάλια αύξησαν το κομμάτι του προγράμματός τους που αφορά τις σειρές, μείωσαν το ποσοστό των κινηματογραφικών ταινιών, ενώ περιορίστηκαν λίγο και οι ειδήσεις και οι ενημερωτικές εκπομπές. Αύξηση σημείωσαν τα αθλητικά.

• Γράφει η Νατάσα Μπαστέα, ΤΑ ΝΕΑ, Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2009

 

Οι… «τατιανιές» της ιδιωτικής τηλεόρασης

Το κουτσομπολιό είναι ένα διακριτό είδος που εδραιώθηκε τη δεύτερη δεκαετία ζωής της ιδιωτικής τηλεόρασης. Πρώτη διδάξασα ήταν η Τατιάνα Στεφανίδου με τον κάποτε πασίγνωστο «Γυάλινο τοίχο» (Alter). Οι αυστηρές κυρώσεις του ΕΣΡ οδήγησαν σε διαδοχικές αλλαγές του τίτλου της εκπομπής, όχι όμως και του περιεχομένου της («Φύλλο και φτερό», «Αποκλειστικά»). Η κληρονομιά του «τατιανισμού» (η ίδια επέβαλε τον όρο… «τατιανιές») είναι εμφανής στις τέσσερις «καθαρόαιμες» κουτσομπολίστικες εκπομπές της φετινής σεζόν, το «TV weekend» (Αlter) του σαββατοκύριακου και τις τρεις καθημερινές: «Super Star» (Star), «Koυς κους το μεσημέρι» (Alpha) και «Πολύ μπλα μπλα» (Alter).

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΑGB για το τελευταίο πεντάμηνο, τις εκπομπές αυτές παρακολουθούσαν 494.000, 342.000, 281.000 και 291.000 άτομα αντίστοιχα. Το πλήθος των τηλεθεατών δεν είναι εντυπωσιακά υψηλό, κάτι που εξηγείται και από το χρόνο προβολής τους (εργάσιμες ημέρες, μεσημεριανές ώρες). Εντυπωσιακό όμως είναι το γεγονός ότι σήμερα το κουτσομπολιό δεν περιορίζεται στις τέσσερις αυτές εκπομπές, αλλά διαχέεται σε πλήθος άλλες και με διάφορες παραλλαγές. Π.χ., μορφή κουτσομπολιού με ανώνυμα (ή και φανταστικά) θύματα και θύτες είναι και οι τηλεφωνικές εξομολογήσεις τηλεθεατών. Συνήθως το τηλεοπτικό κουτσομπολιό είναι περισσότερο «χαζοχαρούμενο» παρά κακεντρεχές. Οι παρουσιαστές και οι «πανελίστες» τους γίνονται και αυτοί αντικείμενο κουτσομπολιού, ενώ μερικές φορές κουτσομπολεύουν οι ίδιοι τον εαυτό τους.

• Λαϊφστάιλ δελτίο

Πρωταθλητής σε αυτό το σπορ είναι το δελτίο του Star που το μεγαλύτερο μέρος του ασχολείται με τους επώνυμους της (παρα)καλλιτεχνικής, κοσμικής και τηλεοπτικής ζωής. Από πέρσι το κανάλι προσφέρει ένα λαϊφστάιλ δελτίο που ειρωνεύεται το λαϊφστάιλ, δίνοντας μεγαλύτερο βάρος στο σχολιασμό παρά στην ίδια την είδηση (όπου είδηση μπορεί να είναι το τίποτα, όπως η τούμπα μιας τραγουδίστριας της συμφοράς στην πίστα). Οι ποικίλες κουτσομπολίστικες εκπομπές επιβιώνουν κυρίως γιατί είναι χαμηλού κόστους και γεμίζουν μπόλικες ώρες προγράμματος. Εξακολουθούν να έχουν απήχηση γιατί επιχειρούν να καλύψουν, με πρωτόγονο και εκμεταλλευτικό τρόπο, την ανάγκη πολλών τηλεθεατών για κάποιο είδος συμμετοχής στις δημόσιες υποθέσεις, έστω για μια καρικατούρα συμμετοχής. Δεν λείπουν όμως κι εκείνοι που παρακολουθούν, έστω περιστασιακά, αυτές τις εκπομπές και αφενός εκπλήσσονται από το μέγεθος της βλακείας –των άλλων, εννοείται- και αφετέρου παρηγορούνται στη σκέψη ότι οι ίδιοι στέκονται στην απέναντι όχθη. Οταν η φαντασία και η χάρη σπανίζουν, ακόμα και η κραυγαλέα ανοησία γίνεται «καλτ».

• Της Μαριαννας Τζιαντζη, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 01/02/2009

 

Οι απόδημοι κρίνουν την TV

media

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΞΑΝΘΑΚΗ

Οι ειδήσεις της τηλεόρασης πρέπει να είναι λιγότερο μεροληπτικές, να υπάρχει ευπρέπεια στην εμφάνιση, να απουσιάζουν παντελώς οι φωνασκίες και οι φιλονικίες μεταξύ σχολιαστών και να μην μιλούν οι ομιλητές μαζί, γιατί αυτά τα στοιχεία υποβαθμίζουν την νοημοσύνη των τηλεθεατών.

*Από άποψη περιεχομένου, οι διάφορες εκπομπές πρέπει να είναι πιο συντηρητικές, ήπιες και σοβαρές. Λείπουν από την ελληνική τηλεόραση τα πολιτιστικά και εκπαιδευτικά προγράμματα, οι εκπομπές με έμφαση στην ιστορία και οι παιδικές εκπομπές.*Τέλος το TV-πρόγραμμα είναι κατώτερης ποιότητας και πρέπει να λείψουν οι εκπομπές κουτσομπολιού, και τα πολλά παράθυρα στα δελτία.

Ολα αυτά τα λένε οι Ελληνες του εξωτερικού, που βλέπουν τα κανάλια της χώρας μας μέσα από τους δορυφόρους. Ποια κανάλια; Την ERT-World, τον Antenna (Ant1 Europe, Ant1 Pacific, Ant1 Satellite και Ant1 Gold), το Mega (Mega Cosmos), το Alter (Alter Globe), το Star (Star International), τον Alpha (Alpha Satellite), το Mad (Mad International) και άλλα μικρότερα.

Τηλεθεατές του κόσμου

Τις απόψεις τους κατέγραψε το Τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, σε έρευνα που διεξήχθη υπό την εποπτεία του επίκουρου καθηγητή Ευάγγελου Σόρογκα. Συμμετείχαν και απάντησαν 2.053 απόδημοι Ελληνες και Ελληνίδες, κάτοικοι ΗΠΑ, Καναδά, Αυστραλίας και Ευρώπης.

Από τους ερωτηθέντες το 54% ήταν άνδρες και το 46% γυναίκες, πανεπιστήμιο είχε τελειώσει το 46%, γυμνάσιο ή λύκειο το 37% και δημοτικό σχολείο το 17%, ως πρώτη γενιά της ομογένειας καταγράφηκε το 65%, ως δεύτερη γενιά το 29%, ως τρίτη το 4%, ενώ υπήρξε και ένα ποσοστό 2% άνευ καταγωγής από την Ελλάδα με συγγενικούς δεσμούς κυρίως μέσω γάμου.

Την ελληνική γλώσσα γνώριζε πολύ καλά το 68%, καλά το 22%, μετρίως το 5% και όχι καλά το υπόλοιπο 5%.

1 Οι περισσότεροι απόδημοι παρακολουθούν τα δίκτυα της ΕΡΤ (46%) και ακολουθούν εκείνα του Antenna (35%), του Mega (8%) και όλα τα υπόλοιπα (11%).

2 Η ΕΡΤ σκίζει στην Ευρώπη (66,7%), ο Antenna στην Αυστραλία (46,3%) και στον Καναδά (45,6%) και το Mega πάει καλά στις ΗΠΑ (20,7%). Οι λοιποί κάνουν θετική εμφάνιση στην Ευρώπη (18,1%) και στην Αυστραλία (11,9%).

3 Οι περισσότεροι από τους ερωτηθέντες στο πλαίσιο της έρευνας δηλώνουν σχετικώς ικανοποιημένοι με την ποιότητα των προγραμμάτων, με πρωτιά της απάντησης «πολύ ικανοποιημένος» στις κατηγορίες των ειδήσεων (46,2%), των τηλεοπτικών σειρών (40,2%), των αθλητικών εκπομπών (36,1%) και των ψυχαγωγικών εκπομπών (29,9%).

Γλώσσα και υπότιτλοι

Απογοήτευση μεγάλη εκφράζεται στις κατηγορίες των παιδικών προγραμμάτων (48,1%), των εκπαιδευτικών εκπομπών (39,3%), των εκκλησιαστικών εκπομπών (37,7%) και των ελληνικών ταινιών (27,2%).

4 Η πλειοψηφία των αποδήμων (54%) δηλώνει ότι δεν θα ήθελε υποτιτλισμό στην ελληνική γλώσσα, με τη ζυγαριά να γέρνει υπέρ του «όχι» κυρίως στην Ευρώπη (66%) και υπέρ του «ναι» κυρίως στον Καναδά (53%) όπως και στις ΗΠΑ (52%).

5 Ορίστε και οι λόγοι για τους οποίους οι ομογενείς παρακολουθούν τα ελληνικά δορυφορικά κανάλια: Πρώτη έρχεται η επαφή με την Ελλάδα (33%), δεύτερη η ενημέρωση (31%), τρίτη η διατήρηση της ελληνικής γλώσσας (16%), τέταρτη η ψυχαγωγία (11%), πέμπτα τα αθλητικά (6%) και έκτη η μόρφωση.

6 Ανά περίπτωση βλέπουμε ότι η επαφή με την Ελλάδα διατηρεί το υψηλότερο ποσοστό της στον Καναδά (42,4%) και στην Αυστραλία (40,2%), η ενημέρωση στην Ευρώπη (41,4%) και στις ΗΠΑ (31,6%), η διατήρηση της ελληνικής γλώσσας στον Καναδά (23,5%) και στην Αυστραλία (18,7%), η ψυχαγωγία στις ΗΠΑ (17,5%) και στην Ευρώπη (15,6%), τα αθλητικά στις ΗΠΑ (26,3%) και στον Καναδά (5,9%) και η μόρφωση στις ΗΠΑ (5,3%) και στην Αυστραλία (4,7%).

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 14/12/2008