-
Οι καλές εφημερίδες δεν θα κλείσουν, λέει ο βραβευμένος δημοσιογράφος Σέιμουρ Χερς
- Είναι ο δημοσιογράφος που το 1969 αποκάλυψε τη σφαγή του Μι Λάι στο Βιετνάμ κι έπειτα από 35 χρόνια τον τρόμο των φυλακών του Αμπού Γκράιμπ στο Ιράκ. Στα 72 του χρόνια, ο Σέιμουρ Χερς εξακολουθεί να κάνει αυτό που αγαπά, ερευνητική δημοσιογραφία. Και σε αντίθεση με πολλούς συναδέλφους του, δηλώνει αισιόδοξος για το μέλλον του Τύπου.
«Είναι αλήθεια ότι περνάμε μια πολύ δύσκολη φάση. Αυτό όμως που θα μας κρατήσει ζωντανούς είναι η έρευνα. Μόνο με αυτόν τον τρόπο οι εφημερίδες θα ανακτήσουν το χαμένο κύρος τους και θα τις αγκαλιάσει ο κόσμος», λέει ο βραβευμένος με Πούλιτζερ Αμερικανός δημοσιογράφος στον Ιταλό συνάδελφό του της Repubblica. Την περίοδο αυτή ο Σέιμουρ Χερς βρίσκεται στα μαχαίρια με το «Νew Υorker», επειδή η διεύθυνση του περιοδικού θέλει να μικρύνει την έρευνά του για τις διαπραγματεύσεις ανάμεσα στη Συρία και το Ισραήλ και τις παρασκηνιακές κινήσεις της κυβέρνησης Ομπάμα. Όπως σημειώνει, η έρευνα δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση: ο δημοσιογράφος πρέπει να διαβάσει πολύ, να συναντήσει πολλούς ανθρώπους, να πάρει δεκάδες συνεντεύξεις, να μαζέψει πολύ υλικό. Κι έπειτα «εάν έχεις στα χέρια σου μια φανταστική ιστορία, δεν πρέπει να την πεις, αλλά να την κάνεις να μιλήσει μόνη της».
- Αδιαφορία των νέων
Η κρίση που χτυπάει τις εφημερίδες το τελευταίο διάστημα δεν οφείλεται μόνο στην ύφεση της οικονομίας και την αδιαφορία των νέων, υποστηρίζει ο Σέιμουρ Χερς. Το πρόβλημα άρχισε πριν από σαράντα χρόνια, όταν οι μεγάλες επιχειρήσεις αποφάσισαν να βουτήξουν στο Ελντοράντο των μέσων ενημέρωσης. «Για πολλά χρόνια ξεζούμισαν τις εφημερίδες και τώρα που βλέπουν να χαροπαλεύουν τις κλείνουν. Ο Τύπος δεν είναι σαν οποιοδήποτε προϊόν.
Πρέπει να γυρίσουμε στην εποχή που ιδιοκτήτης εφημερίδας ήταν μια οικογένεια. Όταν τη δεκαετία του 1970 εργαζόμουν στους “Νew Υork Τimes”, η οικογένεια Σουλτσμπέργκερ αισθανόταν αμήχανα όταν η εφημερίδα είχε πολλά κέρδη», αναφέρει. Το δεύτερο χτύπημα για τον Τύπο οφείλεται στη χαμένη αξιοπιστία του. «Η ιδέα ότι οι εφημερίδες μπορούν να σώσουν την κοινωνία πέθανε μαζί με τα όπλα μαζικής καταστροφής που υποτίθεται ότι είχε ο Σαντάμ Χουσεΐν. Απογοητεύσαμε τον κόσμο, δεν καταφέραμε να αποκαλύψουμε τι έκανε ο Μπους και χάσαμε σε αξιοπιστία και κύρος. Αν υπάρξει μια κοινωνική επανάσταση στην Αμερική, καλά θα κάνει να μην υπολογίζει στον Τύπο. Είμαστε πολύ πιο γραφειοκράτες και συμβατικοί απ΄ όσο πιστεύει ο κόσμος».
- Η φάρσα
- Η αβάσταχτη γοητεία του Ομπάμα
Ο ΣΕΪΜΟΥΡ ΧΕΡΣ είναι αισιόδοξος για το μέλλον. Οι καλές εφημερίδες δεν πρόκειται να κλείσουν, πρέπει όμως να θυμηθούν τη χρυσή εποχή της ερευνητικής δημοσιογραφίας. Και ποια ήταν αυτή η εποχή; «Για μένα ήταν η περίοδος του Γουότεργκεϊτ. Υπήρχε ένας απίστευτος ανταγωνισμός ανάμεσα στους “Νew Υork Τimes” και την “Washington Ρost”. Μετά βέβαια όλοι ήθελαν να γίνουν Γούντγουορντ και Μπερνστάιν και άρχισαν να φουσκώνουν διάφορες ιστορίες». Για τον τωρινό πρόεδρο των ΗΠΑ, ο Σέιμουρ επισημαίνει ότι ο Τύπος είναι ερωτευμένος μαζί του. «Δεν πρέπει να παρασυρθούμε από τη γοητεία του Ομπάμα. Ένας λόγος είναι ότι στον Λευκό Οίκο αρέσει μόνο ο Τύπος τον οποίο μπορεί να χειραγωγεί. Και η σημερινή κυβέρνηση είναι πολύ καλή σε αυτό».
viewpress 